سرویس خبری تحلیل و یادشت ها

نویسنده: محمد مرادی اخیراً بر سر واژگان «دری‌» و «فارسی‌» کش‌وقوسی به وجود آمده که تاکنون فروکش نکرده است. در واقع، علت مناقشه نیز دخالت

سخنرانی احمد مسعود، رهبر جبهه مقاومت ملی افغانستان، در نشست بین‌المللی «دیدارهای آینده» در شهر سن‌رافائل فرانسه، بار دیگر جایگاه او را به عنوان یکی

در روزگاری که افغانستان زیر چکمه‌های یک رژیم تمامیت‌خواه، خشک و بی‌رحم نفس می‌کشد، شماری هنوز به این باور ساده‌انگارانه دل بسته‌اند که شاید با

احمد مسعود را نمی‌توان با معیارهای کوتاه‌مدت یا انتظارهای لحظه‌ی سنجید. او در زمانی برخاست که افغانستان، نه تنها از نظر سیاسی و نظامی، بلکه

در سال‌های اخیر، هم‌زمان با سلطه‌ی گروه طالبان و گسترش بحران مشروعیت در افغانستان، عرصه‌ی اندیشه و رسانه شاهد تکثیر متونی بوده است که داعیه‌ی

در تاریخ سیاسی جهان، هیچ قدرتی بدون تکیه بر نوعی مشروعیت دوام نیاورده است. اما همه‌ی مشروعیت‌ها از جنس یکسان نیستند. برخی از درون مردم

چقدر شرم‌آور است که مردم افغانستان، کسانی که بیشترین رنج را از گروه طالبان دیده‌اند، از متن اصلی توافقنامه‌ی که ملا یعقوب و خواجه محمد