چندیست گشت زنی پهپادها در آسمان کشور بلاوقفه دوام دارد و تعدادی از هموطنان ما را که بی خبر از واقعیتها اند، نگران نموده است و سوالات زیادی در ذهن شان خلق شده است که این پهپاد ها مربوط کدام کشور بوده، از کجا، به منظور چه و با کدام مجوز به پرواز در میآیند؟
چرا گروه حاکم از آن جلوگیری نمیکند و یا حد اقل در این مورد واضح و آشکارا صحبت نکرده و مردم افغانستان را در جریان نمی گذارند!؟
باید اذعان نمود که افغانستان در شرایط کنونی دارد در بدترین نوع اشغال بهسر میبرد علاوه بر اینکه مردمانش سلب کرامت، آزادی، حقوق و مصونیت شدهاند، سرنوشت آینده وطن و میلیونها هموطن ما در هاله از ابهام قرار داشته و مسیر بی سرنوشتی را به سرعت میپیماید.
تا آنجای که همه میدانند گروه طالبان به نیابت از امریکا و جریان های همسوی استخباراتی آن در دهه هفتاد خورشیدی بالای ملت مظلوم افغانستان مسلط شده و با انجام خرافات، مظالم و بسترسازی برای حضور و فعالیت گروههای تروریستی به سرعت پیش زمینه ساز حضور مستقیم امریکا و تهاجم غرب به کشور گردید.
امریکا و شرکای منطقهای و بینالمللیاش بهرغم سودجویی از فرصت به وجود آمده در ابعاد گوناگون سیاسی، فرهنگی، عقیدتی، اقتصادی، نظامی و غیره به رمز وفاداری و تحقق اهداف اشتراتیژیک خود در آینده، بر سر طالبان دست نوازش کشید.
تعدادی از مخالفین جدی و سرسخت آنها را ترور، تعدادی را سلب قدرت و صلاحیت و تعدادی را هم تطمیع نموده و در عوض همکاریهای اطلاعاتی و لوجیستیکی خود را با طالبان از سر گرفتند، در دوران حکومت آقای کرزی هواپیماهایی نظامی خارجی، طالبان را از جنوب به شما انتقال و در نقاط کلیدی و حیاتی جابجا ساختند.
از سوی دیگر نشستهای پنهانی سران سازمان اطلاعاتی آمریکا و طالبان بدون حضور نماینده دولت افغانستان بلاوقفه جریان داشته که معاهده ننگین دوحه را در پی داشت.
زمانی که پروسه تحویل دهی افغانستان به طالبان به موقع اجرا گذاشته میشد امریکائیها ضمن اینکه برای ضلع دیگر پروژه خود( دست پروردههای متصدی نظام) دستور خالی کردن و جای دادند سران طالبان را نیز باهواپیما های نظامی خود یکی پی دیگر وارد کشور نمودند، نکته مهم و جالب اینکه اگر پیشروی طالبان در جای به مشکل میخورد همین پهپاد های امریکایی دست بهکار شده موانع پیشروی طالبان را برمی داشتند.
یکی از آن موانع بزرگ شخصیت نام آشنا و برازنده جهاد و مقاومت آقای پیرم قل ضیایی (آمر پیرم قل) بود که خیزشهای مردمی در مناطق ماوراء کوکچه تخار را علیه طالبان به درستی و دلیری رهبری میکردند، قرار اظهارات منابع موثق و شاهدان عینی آمر پیرم قل، تهاجم طالبان را دفع و مناطق اشغالی توسط طالبان در ماوراء کوکچه را دوباره آزاد نمودند، اینجا بود که خبر شهادت آمر پیرم قل به اثر انفجار ماین جاسازی شده در رسانهها بدست نشر سپرده شد.
اما بنا به گزارش منابع محلی، شاهدان عینی، نزدیکان و بستگان آقای پیرم قل و اظهارات یکی از داکتران موظف در ولسوالی رستاق که قضیه را تحقیق نموده بود می رساند که آقای آمر پیرم قل به اثر انفجار ماین نه بلکه به اثر حمله هوایی پهپاد امریکایی و شلیک لایزری به شهادت رسیده بود، که سر و گردن با دست چپ ایشان را از بین برده قسمتهای دیگر بدن مخصوصاً پاهایش سالم بودند جالب اینکه تنها دو تن از محافظین خاص ایشان جراحات سطحی برداشته بودند.
کما اینکه دو سال قبل از آن جنرال نذیر محمد یکی از فرماندهان دیگر جهادی در بدخشان در حمله مشابه هوایی و شلیک لایزری در میدان فوتبال فیض آباد مورد هدف قرار گرفته و شهید شد که هیچ یک از اطرافیانش حتی زخم برنداشته بودند.
فشرده سخن اینکه آمریکاییها تمام موانع از راه طالبان را برداشته و افغانستان را ترک نکردند تا زمانی که از حاکمیت صد در صدی طالبان مطمئن شدند، بعد از کسب اطمینان از سلطه دوباره طالبان بر افغانستان به ارزش ۸۵ میلیارد دالر تجهیزات نظامی خود را در اختیار شان گذاشته، دنیا را تشویق به تعامل با آنها نموده و هفته وار از ۴۰ تا ۸۰ میلیون دالر پول نقد هم برای شان می فرستند، منابع در دولت امریکا از نشستهای پنهانی عبدالحق وثیق رئیس استخبارات طالبان با دیوید کوهن معاون سازمان اطلاعات امریکا در دوحه خبر داده و کشته شدن ایمن الظواهری رهبر القاعده به کمک برخی از اعضای بلند رتبه طالبان، مجوز بازسازی عبادتگاه های یهودیان در هرات، آغاز به کار چند سازمان آمریکایی در افغانستان، حمایت های بیشتر نقدی و سیاسی امریکا از طالبان، از نشانه های توافقات پنهانی و استخباراتی طالبان-امریکا است.
بناً با توجه به دلایل و مثالهای فوق به گونه مشت نمونه خروار از همسویی های امریکا با طالبان ذکر کرده آمدیم میتوان گفت که افغانستان در شرایط کنونی در بدترین حالت اشغال قرار دارد چون زمین کشور توسط ایادی و نیابتی های امریکا تحت نام مسلمان، افغان و ملا مورد اشغال(غیرمستقیم) قرار گرفته و حتی اکثریت مبارزین و مجاهدان آزاده را دچار شک و تردید نموده و از سرعت عمل شان در برابر طالبان کاسته است، اما حریم فضائی کشور را امریکا خود بگونه مستقیم در اشغال دارد.
طالبان که رمز موفقیت شان را در وارونه جلوه دادن وکتمان حقایق، جعل و تزویر، دروغ و استفادههای سوء از نام مبارک اسلام میدانند اما به ناچار بر اشغال حریم فضائی کشور که مسئله آفتابی و غیر قابل انکار بوده و از کتمان آن عاجزاند اعتراف ولی آنرا ناشی از ناتوانایی های اقتصادی و نظامی میخوانند تا به باور خود شان از اعتماد آنان نزد مردم کاسته نشود.
بعید نیست که پرواز پهپاد های امریکایی بر آسمان کشور روی سه دلیل آتی صورت بگیرد:
۱. نظارت بر اوضاع و حمایت از دوام سلطه طالبان به منظور پیش برد پروژه نا امن سازی منطقه و یادهانی اینکه هر مخالفتی در برابر گروه نیابتی شان محکوم به نابودی است (پهره داری و پاسبانی) از طالبان.
۲. هشدار به آن عده از حلقات داخلی طالبان که به دلیل بی خبری از بازیهای استخباراتی گاه و ناگاه حرف ناشنوی کرده وصدای مخالفت با امریکا را بلند می کنند که اگر پای خود را بیشتر از گلیم شان دراز کنند قطع خواهد شد.
۳. هشدار و یاد آوری به کشور های منطقه و جهان که متوجه باشید افغانستان منطقه اشغالی و جزء قلمرو سیاست های جهانی ما بوده هرنوع مداخله و چشمداشت تان درین خطه به معنی تجاوز به منافع ما در منطقه پنداشته شده که بی تفاوت بوده نمی توانیم.
