ضمن عرض سلام و درود خدمت همه باید گفت که شنیدن چنین اخباری ( که مقام بلند پایهای دولتی مانند استانیکزی، اطلاعات مهم و محرم امنیتی و عملیاتی را با دشمن شریک میساخت) مایه تاسف بوده و دل هر انسان با احساس را می سوزاند وکباب میکند اما تآسفبارتر اینکه این خبر ها از آدرس کسانی تحت نام نظامی، فرمانده، جنرال و فرماندهان نیروهای ویژه ارتش به نشر میرسند، یک انسان عادی و ملکی اگر چنین اخباری را بنشر برساند شاید قابل توجیه باشد چون هم خودش چیزی در اختیار نداشته و از طرفی هم شکوه از دشمن و نفوذی بیگانهها چندان عاقلانه بنظر نمیرسد.
اما ننگ به شما که جنرال باشید، سوگند وفاداری و تحلیف عسکری را بجا آورده باشید، فرمانده باشید، امکانات وپرسونل در اختیار داشته باشید، خیانت و سوء نیت وزرا و بزرگان حکومت را هم بدانید، تاریخ کشور و کارنامههای دشمن تان هم برای تان معلوم باشد باهمه وصف نه تنها اینکه هیچ واکنشی نشان نداده اقدام و تدبیری برای نجات وطن نسنجید که حتی بخاطر حفظ چوکی و مقام، دوام دزدی و اختلاس از اعاشه و البسه گرفته تا روغنیات، سلاح و مهمات و حتی کفن سربازان مُهر سکوت بر دهن زده و حد اقل این خیانت ها را برای ملت و دنیا هم شریک نسازید و بعد از سه سال آن هم شاید بخاطر چه آمده و لب به شکوه بگشایید با این ترتیب بخواهید خود را بی گناه ثابت کنید باید بدانید که مردم و تاریخ همه چیز را بیاد دارند، مرگ و زیر زمین بودن شما و امثال شما هزار مرتبه بهتر از زندگی و روی زمین بودن تان است.
اگر راست می گویید و چیزی بنام غرور داشتید وقتی که خود می دانستید به سرنوشت تان معامله صورت می گرفت، وقتی که می دیدید طالب با زور نه بلکه با معامله پیشروی دارد پس چرا با امکانات دست داشته تان در یک صف واحد در برابر این توطئه مردانه ایستاد نشدید تا صف حق وباطل، خائن و خادم معلوم شده مردمان مخلص وطن دوست و آزاده نیز در کنار تان قرار گرفته سرنوشت تان را خود بدست می گرفتید که هم با غرور و عزت زندگی می کردید هموطن و نسل های آینده بر این مردان سلحشور، مبارز و غیرتی چون شما جنرالانی که وطن را از یک توطئه نجات داده بودید مباهات و افتخار می کردند؟
آیا برای یک لحظه هم با خود فکر کردید که با این همه سازوبرگ نظامی و امکانات دست داشته با سرافکندگی تسلیم دشمن سوگند خورده وطن شدن چه ذلتی در پی داشته و تاریخ در موردتان چه می نویسد؟
آیا جان دادن در میدان مبارزه و رفتن با روی سرخ به نزد خداوند بهتر بود یا تسلیمی به تروریستان. تروریستان خانواده های تان را به اسارت کشید، خودتان فراری و آواره پشت دروازه های سفارت خانه های دنیا شدید و با خواری، سرگردان و در بدر میگردید!!!
البته استثناء وجود دارد و درصدی بسیار کمی در این میان وجود داشتند که احترام شان برای همه لازم است.
