ولایت بغلان در سه سال گذشته به صحنه‌ای از نقض گسترده حقوق بشر و سرکوب سازمان‌یافته توسط گروه طالبان تبدیل شده است. این گروه با اعمال سیاستی هدفمند و بی‌رحمانه تلاش دارد تا با ایجاد فضای وحشت، قدرت خود را تثبیت کند و هر گونه مخالفت یا حتی استقلال فکری مردم را در هم بشکند. هدف‌گیری نظامیان پیشین، افراد ملکی و خانواده‌های مرتبط با جبهه مقاومت ملی، بخشی از یک برنامه وسیع‌تر برای از بین بردن هویت جمعی و مقاومت مردمی است. در این میان، شهرستان‌های «اندراب‌ها، خوست‌ها و نهیرین‌ها» بیشترین قربانیان این رویکرد خشونت‌بار بوده‌اند. مناطق که زمانی با ایستادگی مردمش نمادی از مقاومت بود، اکنون تحت بازداشت‌ها، شکنجه‌ها و سیاست‌های سرکوبگرانه گروه طالبان به مکانی پر از ترس و بی‌اعتمادی تبدیل شده است. زندگی روزمره مردم در بغلان به‌طور کامل مختل شده و هزاران خانواده با ناامیدی و اضطراب در این وضعیت ناپایدار به سر می‌برند.
در تازه‌ترین مورد، منابع موثق در صحبت با خبرگزاری پایگاه گفته‌اند که عبدالطیف، فرزند ملا دوست محمد، توسط استخبارات گروه طالبان در ناوقت‌های دوشنبه‌شب، ۱ دلو، در روستای «زارو» دره «خاووش» ولسوالی خوست ربوده شده است. گروه طالبان با یورش به خانه عبدالطیف، او را ربوده و به شهر پلخمری منتقل کردند. عبدالطیف که در حکومت پیشین به‌عنوان سرباز در قطعه شاهراه خدمت می‌کرد، پس از سقوط جمهوریت به رانندگی یک موتر فلان‌کوچ در مسیر کابل-خوست مشغول بود. او از بستگان فرمانده داوود خطر، یکی از فرماندهان برجسته جبهه آزادی، است که بیش از دو سال است در زندان گروه طالبان به‌سر می‌برد.
همچنین منابع گفته‌اند که استخبارات گروه طالبان اسدالله، فرزند محمد داوود، را در ولسوالی فرنگ ربودند و به‌شدت شکنجه کردند. اسدالله، که برای دیدار با پدر بیمار خود از ایران به بغلان آمده بود، در ۱ دلو از سوی گروه طالبان ربوده شد. او پس از چند روز شکنجه، در حالی که بدنش خون‌آلود و وضعیت جسمانی‌اش وخیم بود، به خانواده‌اش تحویل داده شد. منابع تأیید کرده‌اند که او اکنون در حالت کما قرار دارد..
در همین حال، منابع مردمی در اندراب بغلان گفته‌اند که گروه طالبان توکل و محمد صدیق، دو باشنده ولسوالی پل‌حصار، را از روستای تغانک ربودند و آن‌ها را به شهر پلخمری منتقل کردند. این رویداد در ۴ دلو رخ داده و منابع تأکید کرده‌اند که این افراد در حکومت پیشین نیز مشغول کارهای شخصی بودند و هیچ ارتباطی با جریان‌های مخالف طالبان نداشتند.
افزون بر این، منابع در ولسوالی نهرین بغلان گفته‌اند که عبدالواسع کهگدایی و نظیراحمد، دو نظامی پیشین، از مزار شریف و ولسوالی نهرین توسط گروه طالبان بازداشت شده‌اند. عبدالواسع کهگدایی که در دوره جمهوریت در بگرام خدمت می‌کرد و پس از سقوط جمهوریت در مزار شریف به میوه‌فروشی مشغول بود، عصر روز یکشنبه، ۷ دلو، از محل کارش ربوده شد. وی برادر حمزه کهگدایی، فرمانده پیشین جبهه مقاومت ملی افغانستان است که در ماه سرطان امسال در نهرین به شهادت رسید. همچنین در همین تاریخ نظیراحمد، باجناق حمزه کهگدایی، از روستای خواجه احمد در ولسوالی نهرین ربوده شده است. نظیراحمد در حکومت پیشین به‌عنوان بریدمل اردوی ملی خدمت می‌کرد.
با این حال کارشناسان می‌گویند که بازداشت‌ها و شکنجه‌های صورت‌گرفته توسط گروه طالبان در ولایت بغلان تنها بخشی از تصویری است که این گروه از حاکمیت خود ارائه می‌دهد؛ تصویری که با ظلم، سرکوب و نقض گسترده حقوق بشر تعریف می‌شود. بازداشت عبدالطیف، اسدالله، عبدالواسع کهگدایی و دیگر قربانیان تنها نمونه‌هایی از این سیاست سرکوبگرانه است. این اقدامات، نه‌تنها بر فرد قربانی تأثیر می‌گذارد، بلکه خانواده‌ها و جوامع محلی را نیز در ترس و اضطراب دائمی فرو می‌برد.
به گفته‌ی آنان، آنچه این شرایط را وخیم‌تر می‌کند، بی‌پاسخ ماندن این اقدامات از سوی نهادهای حقوق بشری و سکوت جامعه بین‌المللی است. این در حالی است که مردم بغلان، به‌ویژه «اندراب‌ها، خوست‌ها و نهرین‌ها» طی سه سال گذشته با ابعاد گسترده‌ای از ظلم و ستم گروه طالبان روبه‌رو بوده‌اند. بر اساس یک گزارش تحقیقی که اخیرا پیرامون ربوده شده‌گان و زندانیان اندارب‌ها در زندان گروه طالبان منتشر شده، آمار ربوده‌شدگان در جریان سه سال گذشته ۵۵۰۰ نفر گفته شده است.
