رهبران طالبان در این دو نیم سال ادعای تامین عدالت، نظم، امنیت و عرضه خدمات در کشور را دارند. اما شهروندان کشور می‌گویند که هیچ‌گونه عدالت و نظمی وجود ندارد و مردم نمی‌توانند در برابر بی عدالتی‌ها و مظالم روزمره طالبان صدای شان‌را بلند کنند.
حبیب(مستعار) باشنده‌ای شهرستان فرخار در گفت‌وگو با خبرنگار محلی خبرگزاری پایگاه می‌گوید که هر طالب که به خاطر زورگویی و فساد، بازداشت شده یک تا سه روز بیشتر در توقیف باقی نمانده و به بهانه‌ای مجاهد بودن رها شده است. او می‌گوید: “هیچ گونه عدالتی در کار نیست و در این مملکت قانون جنگل حاکم است، سابق هم خوب بود که مردم تظاهرات می کردند و در رسانه‌ها از مقامات انتقاد می‌کردند حالا هیچ کس صدای خود را کشیده نمی تواند.” این باشنده محل می‌گوید شش ماه پیش سنت وحدت، آمر زراعت فرخار که از عشر مردم دزدی زیادی کرد، از کشت هنگ، در چند روستای فرخار حق‌اش را می‌گرفت و  بی باکی به مردم ظلم می‌کرد. اما او توسط استخبارات فرخار برای یک روز دستگیر شد و روز بعد رها شد و حالی در شهر و بازار می‌گردد.
فرماندار/ ولسوال، فرمانده امنیه و هر کسی که تعیین می‌شود نزدیکان و اقارب خود را تعیین م‌‌کند و اولین کارش زن گرفتن، پر کردن جیب خود و  باج گیری به عناوین مختلف از مردم است و حالا فرمانده امنیه نیز به تازه‌گی برای بار چندم ازدواج کرده است. به گفته‌ای او مدیر لیسه تخنیکی زراعت شش نفر از خویشاوندان‌اش را در بخش‌های مختلف این اداره تعیین کرده است.
در همین حال عبدالعلیم، باشنده شهرستان ارگوی بدخشان می‌گوید که طالب هر کاری کند هیچ‌کس پرسانش نمی‌کند که چه می‌کنی و مردم غریب و بیچاره را آزار می‌دهند و بازداشت می‌کنند. اما افراد خود شان را کسی کار ندارد و طالب معافیت دارد و به محض اینکه طالب بازداشت می‌شود از چندین جای زنگ زده می‌شود که رهایش کنید که مجاهد است و رها می شود.
در دونیم سال گذشته بارها افراد کلیدی طالبان در فساد اخلاقی، رشوه و سو استفاده از موقف وظیفوی بازداشت شدند. اما به زودی بدون محاکمه و مجازات رها شدند که یکی از نمونه‌های آن شخص نزدیک به سراج حقانی بود که در فساد اخلاقی دست گیر شد اما به زودی رها شد.