سه سال می‌شود که سایه‌ی شوم و تاریک محرومیت و ظلم و ستم بر دختران افغانستانی در مکاتب و دانش‌گاه‌ها افتاده‌است. این سه سال نه‌تنها زمانی از ناموفقیت و توقف در آموزش و پرورش بوده، بل‌که نمادی از زندانی‌شدن ذهن و آرزوهای زنده‌گی بانوانِ جوان در کشور است. در این مقاله، به بررسی “سه سالِ سیاه محرومیت متوالی دختران افغانستانی از مکتب و دانشگاه” می‌پردازیم. این محرومیت‌ها که در سال‌های اخیر افزایش یافته‌اند، از زمینه‌ساز یک واقعیت تلخ در جامعه افغانستان بوده و تأثیرات عمیق و گسترده‌ای بر دختران جوان و جامعه داشته‌است. در این‌جا به بررسی علل، تبعات و پیامدهای این محرومیت‌ها بر زنده‌گی دختران افغانستانی و جامعۀ آنان پرداخته‌ایم.
تحقق ناممکن: دختران افغانستانی با شور و علاقه و جان و دل به‌دنبال آرزوهای آموزشی و فرهنگی خود بوده‌اند، اما سه سال اخیر نشان داد که این آرزوها به ناممکن‌شدن مبدل شده‌اند. محرومیت متوالی از دسترسی به مکاتب و دانش‌گاه‌ها، شکستِ بزرگ آموزشی، فرهنگی و اجتماعی در افغانستان است.
وقفه در پیش‌رفت: سه سال مطلق سیاه، به‌معنای توقف در مسیر پیش‌رفت و توسعه جامعه افغانستان است. دانش‌گاه‌ها که باید به‌عنوان مرکزِ برای انعکاس دانش و فرهنگ باشند، به‌یک زندان برای آرزوهای زنده‌گی بانوان مبدل شده‌است و دختران مجبور به ترک رویاهای‌شان شده‌اند.
پایان یک رویا: سه سال سیاه به‌معنای پایان رویاهای بسیاری از دختران افغانستانی است. آن‌ها که با امید و اشتیاق به دانش‌گاه‌ها پا گذاشته بودند، اکنون در تاریکی فرسوده از امید و انرژی قرار گرفته‌اند و رویاهای‌شان بی‌پایان به زمین خورده‌است.
پیامدی فراتر از تصور: پیامد این محرومیت‌ها و سه سال سیاه بر جامعه افغانستان بسیار و بیش‌تر از آن‌چه که می‌توان تصور کرد، است. تعدادی از بهترین ذهن‌های افغانستان در سکوت و تاریکی این سه سال گم شده‌اند و این ناخوشایندی‌ها به‌طورِ مستقیم به توسعه و پیش‌رفت کشور آسیب می‌زند.
پایان یک بخش از تاریخ: سه سال سیاه به زمانی تلخ و غم‌انگیز تبدیل شده‌است که برای همیشه در ذهن مردم افغانستان به‌عنوان نمادی از تلاش و مبارزه برای آزادی و عدالت باقی خواهد ماند. این سه سال، مانعی برای پیش‌رفت و توسعه کشور بوده و آینده‌ای زیباتر برای افغانستان را تحتِ تأثیر قرار داده‌است.
نتیجه‌گیری: سه سال سیاه محرومیت متوالی دختران افغانستانی از آموزش و پرورش نه‌تنها نشانه‌ای از شکست آموزشی، فرهنگی و اجتماعی است، بل‌که نمادی از توقف در پیش‌رفت و توسعه جامعه نیز می‌باشد. این محرومیت‌ها باعث شکستِ رویاها و آرزوهای بسیاری از دختران افغانستانی شده و تأثیراتی‌که از آن‌ها بر جامعه افغانستان می‌آید، دردآور، استخوان‌سوز و فراتر از تصور است.
