منابع موثق از شهرستان خوست استان بغلان می‌گویند که گروه طالبان از زمان تسلط شان تاکنون به بهانه‌های مختلف کارمندان حکومت پیشین به ویژه نظامیان و خانواده‌های آنان را آزار و اذیت می‌نمایند و از آنان باج‌گیری می‌کنند.
منابع روزشنبه، ۲۸ دلو، به خبرگزاری پایگاه می‌گویند که به ادامه‌ی آزار و اذیت خانواده‌های نظامیان پیشین در شهرستان خوست، این گروه به‌تازگی خانواده‌ی سه نظامی پیشین را در روستای میان‌شهر شهرستان خوست به‌گروگان گرفته‌اند و از آنان خواسته‌اند که برای رهایی شان باید یک میل «پیکا» یا معادل آن پول به گروه طالبان بدهند.
به گفته‌ی منابع، این نظامیان پیشین که خانواده‌های شان از سوی گروه طالبان به گروگان گرفته شده است، اکنون در خارج از کشور زندگی می‌کنند و پس از فروپاشی حکومت پیشین دست از کارهای نظامی برداشته و مصروف زندگی شخصی خود هستند و از ترس انتقادم گیری توسط طالبان مجبور شده اند خانه و زندگی شان را ترک کرده و مهاجر شوند.
یک منبع از شهرستان خوست که نمی‌خواهد نام‌اش در گزارش ذکر شود در صحبت با خبرنگار محلی ما گفته است که ظلم، جنایت، شکنجه و باج‌گیری گروه طالبان در خوست امر تازه‌ی نیست، این گروه در بیش از دوسال‌ونیم گذشته مردم خوست را به دلیل این‌که در برابر طالبان ایستادگی کردند و به این گروه تسلیم نشدند به انواع مختلف آزار و اذیت کردند. او افزوده که همه مردم خوست به ویژه خانوده‌های نظامیان پیشین از زمان تسلط طالبان تاکنون در خوست نمی‌توانند به راحتی زندگی کنند و اخیراً این آزار و اذیت‌ها تشدید یافته و خانواده‌های نظامیان را گروگان می‌گیرند و از آن‌ها پول و سلاح مطالبه می‌کنند.
به گفته این منبع، خانواده‌های نظامیان پیشین از سوی قاری عبدالرسول فرماندهی تازه تعیین شده‌ی گروه طالبان برای شهرستان خوست به گروگان گرفته شده‌است. او اضافه کرده است که قاری عبدالرسول برادر مولوی شریف است و تازه به سمت فرماندهی شهرستان خوست معرفی شده و برای خوش خدمتی طالبان پشتون‌تبار در این شهرستان مردم ملکی و به‌ویژه خانواده‌های نظامیان پیشین را آزار و اذیت و از آن‌ها باج‌گیری می‌کند.
فرهاد(مستعار)، باشنده شهرستان خوست که در سال‌های گذشته به‌عنوان فرمانده ارتش در شهرهای مختلف افغانستان انجام وظیفه کرده است. خانواده و بستگان او اکنون در شهرستان خوست زندگی می‌کند، پس از فروپاشی حکومت پیشین افغانستان بارها مورد آزار و شکنجه طالبان قرار گرفته‌اند.
فرهاد، در صحبت با خبرگزاری پایگاه گفته است که با فروپاشی حکومت پیشین، طالبان موفق نشدند او را بازداشت کنند. که پس از مدتی با پرداخت یکصد هزار افغانی از چنگ طالبان آزاد شده و اکنون در یکی از کشورهای همسایه افغانستان به‌سر می‌برد، اما طالبان برای انتقام‌جویی از او و خانواده‌اش، یک برادر و یک پسرعموی‌اش را که هر دو کشاورز بوده‌اند هفته گذشته بازداشت کرده و در بدل رهایی آنان پول و اسلحه خواسته اند.
فرهاد گفت: «برادر و پسر عمویم هیچ ارتباطی با فعالیت نظامی من در حکومت پیشین افغانستان نداشتند. آنان بی‌طرف و بی‌گناه‌اند.» به گفته این فرمانده ارتش در حکومت پیشین افغانستان، طالبان از برادر و پسرعمویش خواسته است هرکدام ۱۲۰ هزار افغانی و یا یک قبضه اسلحه «پیکا» به طالبان بدهند تا آزاد شوند. این نظامی پیشین افزوده که برادر و پسرعمویش در وضعیت بد جسمی قرار دارند، چون شب و روز شکنجه می‌شوند.
به گفته‌ی فرهاد این کار به‌دستور قاری عبدالرسول فرمانده امنیه شهرستان خوست برادر مولوی شریف انجام می‌شود و هدف او انتقام‌جویی و باج‌گیری است. این افسر پیشین ارتش افغانستان می‌گوید، باوجود دادخواهی و تلاش تاکنون هیچ مرجعی در رهبری طالبان به این مسئله توجه نکرده و ممکن است افراد زیادی شبیه برادر و پسرعموی او، در زندان‌های طالبان زیر شکنجه و ستم باشند، چون بسیاری از خانواده‌ها از ترس حرفی نمی‌زنند.
رهبری طالبان در ۱۷ اوت؛ و دو روز پس از فروپاشی حکومت پیشین افغانستان، فرمانی را با عنوان عفو‌عمومی صادر کرد و به همه کارکنان حکومت پیشین افغانستان به‌ویژه نظامیان، فعالان سیاسی و کارکنان بلند‌رتبه اطمینان داد که هدف اقدامات انتقام‌جویانه قرار نمی‌گیرند. رهبر طالبان در آن پیام به اعضای طالبان دستور داد که از هیچ‌کسی انتقام نگیرند و نقض این دستور می‌تواند برایشان پیامد داشته باشد. با وجود گزارش‌های متعدد از اقدامات انتقام‌جویانه و کشتارهای خودسرانه افراد طالبان در دوسال‌ونیم گذشته، تاکنون هیچ فرمانده و حتی یک عضو گروه طالبان در قبال اقدامات‌شان مورد پیگرد قرار نگرفته‌اند.
با این حال، یک افسر پیشین امنیت ملی افغانستان که اکنون در ایران به‌سر می‌برد، به‌شرط حفظ هویت‌اش گفت، فرماندهان محلی طالبان تابع دستور رهبران این گروه در کابل نیستند و بر اساس برنامه و رویکرد خودشان اقدام می‌کنند. این افسر پیشین ارتش گفت: «بیشترین اقدامات انتقام‌جویانه گروه طالبان در شهرستان‌ها و شهرهای دوردست اتفاق می‌افتد، چون در شهرهای کوچک، ردیابی و بازداشت افراد آسان‌تر است و نیز به‌دلیل متوقف شدن فعالیت رسانه‌ها، بسیاری از این رویدادها پنهان می‌مانند.» این افسر پیشین امنیت ملی افزود، رهبری طالبان به‌ظاهر و در بیانیه‌های‌شان از عفو‌عمومی حرف می‌زنند، اما در محلات دورافتاده و شهرستان‌ها هیچ خبری از عفو عمومی نیست.
