گروه طالبان پس‌از بازگشت دوباره شان به قدرت در افغانستان، با وجود ادعای اجرای عدالت و حکومت اسلامی، با نگرش‌ها و اقداماتی‌که تاکنون انجام داده‌اند، مورد بسیاری از انتقادات قرار گرفته‌است. در این مقاله، به بررسی پنجه‌های خونین عقابِ استعمار/سلطه تروریستی طالبان در افغانستان، آسیب‌ها و پیامدهای آن بر جامعه افغانستان می‌پردازیم.
عدم رعایت حقوق بشر: گروه طالبان با اجرای عملیات‌هایی‌که متعارف‌های بین‌المللی و حقوق بشر را نقض می‌کند، باعث ایجاد شک و نگرانی در جامعه بین‌المللی شده‌است. از جمله این تخلفات می‌توان «به شلاق‌زدن، محکمه‌های صحرایی، تیرباران کردن، اعدام نمودن در انظارِعمومی، محدودیت‌های سرکوب‌گرانه علیه زنان و دیگر گروه‌های اقلیت اشاره کرد.»
تلاش برای برپایی حکومت اتوکراتیک: طالبان با رهبری اتوکراتیک و عدم مشارکت مردمی، تلاش می‌نمایند تا قدرت را به‌صورت یک‌طرفه در دست خود نگه دارند. این اقدام باعث ضعف ساختارهای دموکراتیک و ناآرامی‌های سیاسی در کشور می‌شود.
نقض حقوق زنان: یکی‌از بزرگ‌ترین آسیب‌های حکومت طالبان، نقض حقوق زنان است، که تاکنون ملا هیبت‌الله آخُندزاده – رهبر این گروه، بیش‌از پنجاه فرمان را علیه زنان و نقض حقوقِ آنان صادر کرده‌است. محدودیت‌هایی‌که بر زنان اعمال می‌شود، از جمله ممنوعیت از تحصیل و کار، محدودیت در عقد ازدواج و تحمیل محدودیت‌های خصوصی و اجتماعی، برای زنان افغانستانی تنها گام‌هایی از عدم احترام به حقوق بشر آن‌هاست.
تهدید به پایین آوردن فرهنگ و هویت ملی: گروه طالبان با ترویج نگرش‌های افراطی و تبدیل فرهنگ و هویت ملی به زیرکشوری اسلامی، به هویت ملی افغانستان تهدید می‌کنند. این اقدام منجر به افزایش تنش‌های فرهنگی و اجتماعی در جامعه می‌شود.
افزایش ناامنی و نارضایتی مردم: نظام رژیم طالبان، با عدم تضمین امنیت و عدالت اجتماعی، باعث افزایش نارضایتی و ناامنی در میان مردم شده‌است. این ناامنی و عدم اطمینان باعث کاهش اعتماد مردم به دولت و نظام حکومتی شده و بیش‌تر نیز می‌شود.
نتیجه‌گیری: با توجه به پنجه‌های خونینِ عقاب استعمار/ طالبان در افغانستان، این سلطه افراطی اسلام‌گرا با انتقادات شدید، به چالش بزرگی برای افغانستان مبدل شده‌است. لازم است اقدامات موثری برای مقابله با این آسیب‌ها و بهبود وضعیت اجتماعی و اقتصادی مردم افغانستان صورت گیرد تا بهبودی مستدام در این کشور رقم بخورد. ضحاک‌ها و رادیکال‌های مذهبی نمی‌توانند با زور میله‌ی تفنگ و شلاق بر کشور و مردمی حکومت نمایند و بقایی در پی داشته باشند.
