مردی از تبار آزاده‌گان مجاهد و معتقد به آزادی شاعر و با طبیعت عارفانه، فرمانده عبدالودود رشیدی نامی که برای اکثر مجاهدان در پنجشیر و سائر نواحی آشنا بود.

او در یک خانواده روستایی مذهبی و عارف در قریه رحمان‌خیل از مربوطات مرکز ولایت پنجشیر چشم به جهان هستی گشود تولد این مجاهد مصادف با زمانی است که افغانستان در کشاکش تمامیت خواهی و آزادی طلبی قرار داشت از آن زمان جریان‌های سیاسی آهسته آهسته جان می گرفتند. قومندان دوران کودکی را در سرزمین آبایی اش سپری کرده و راهی مکتب گردید. وی دوره تعلیمی خود را در سال ۱۳۵۸ به پایان رساند او که شاگرد صنف دوازدهم لیسه عالی رخه بود جذب گرایش‌های اخوانی گردید، هنوز نوجوان بود که مورد تعقیب قید و بندهای از طرف جریانهای سرکوب گرایانه نظام قرار گرفت، او بدون انصراف مشتاقانه به مبارزه پرداخت و در جهاد مسلحانه تحت قیادت فرمانده احمد شاه مسعود که در دره پنجشیر رهبری میشد، شرکت نموده و عضویت در قطعات متحرک را داشت در ابتدا حضور در قطعه متحرک تحت فرماندهی شهید قومندان غلام علی که بعد از شهادت او مسئولیت گروپ شان را شهید قاری کمال خان به دست گرفت قوماندان رشیدی مدتی را معاون قرارگاه پارنده به قوماندانی بایه جلندر عهد دار بود. این نوجوان مسلمان برای آزادی و جهاد در برابر اشغال شوروی در بسا نقاط افغانستان از مناطق مرکزی تا دامنه های سفید کوه و از شمال کابل تا دامنه های پامیر به مبارزه پرداخت. سال، ۱۳۹۱، قرارگاه نولیج، اسپینج همین‌که اشغال شوروری پایان یافت و فتح بزرگ توسط مجاهدین در سال ۱۳۷۱ صورت گرفت.

وی توانست به قوماندانی کندک اوپراتیفی امنیت کابل اخذ موقف نماید و برای حفظ دولت اسلامی در برابر طغیان و اخلالگران در کنار برادران مجاهد خود در سنگر رزم باقی ماند و در این درگیری ها از طرف گروهای که حرص و از قدرت طلبی چشمشان را کور و گوش‌های‌شان کر ساخته بود مورد اصابت گلوله قرار گرفت.

دولت اسلامی به رهبری استاد برهان الدین ربانی آرزوی بود که مردم افغانستان سالهای در از انتظار آنرا می کشیدند ولی به زودی با دخالت کشورهای که منافع شان را در حکومت مجاهدین نمی دیدند جنگ ها دوباره از سر گرفته شد و آزادی به دست آمده در نتیجه هزاران شهید معلول و معیوب در کشور و همچنان آواره گان میلیونی دچار تزلزل و ضعف گردید دوباره کابل به رگبار راکت های کشور بسته شد.

در میان این همه خفقان و آواره‌گی خلاء قدرت در کابل حاکم شد و نتوانست حاکمیت را در همه جغرافیای کشور تمثیل کند چنین فرصتی زمینه ظهور طالبان را فراهم ساخت. احمد شاه مسعود برای جلوگیری از خونریزی در کابل نیروهای خود را دستور عقب نشینی به وادی پنجشیر داد، البته در این مقطع خطیر و آزمون بزرگ برای مردم این سرزمین قوماندان رشیدی مسئولیت خط جنگ در قسمت‌های پایمنار شتل را داشت و پس از آن به اجرای وظایف محاربوی در سمت قوماندانی و معاونیت قطعه ضربتی بازارک عازم مناطق مختلف در شمال هندوکش گردید. جنگجو بودن و دلاوریهای این مجاهد دلیر نه‌تنها برای همرزمان بلکه از وجود پاره پاره اش که ناشی از اصابت مرمی و خمپاره به وضوح قابل مشاهده بود. سال‌های ۱۳۷۹ – ۱۳۸۰ که وضعیت از بدترین حالت داشت تغییر می‌کرد و گستره مقاومت به دامنه جغرافیای افغانستان پهن گردیده بود، ولی حادثه ای ملت مجاهد افغانستان را ماتم زده تر از قبل ساخت شهادت قهرمان ملی کشور شهید احمد شاه مسعود بود.

در این برهه‌ای از زمان قوماندان رشیدی در قسمت‌های کلکته خواجه بهاوالدین ولایت تخار در خط معرکه قرار داشت. پس از حادثه علم‌ناک شهادت قهرمان ملی کشور برج‌های دوگانه آمریکا هدف حملات مرگباری قرار گرفت که زمینه ساز این شد تا افغانستان جولانگاه امپریالیزم غرب قرار گیرد. مجاهدین در تبانی با نیروهای بین المللی عازم کابل گردیده و نظام جدید را بنیان گذاشتند قوماندان مسئولیت قوماندانی غند ۲ تانک فرقه پنجشیر را به عهده داشت.

او در این زمان به یک سفر آموزشی راهی کشور ترکیه گردید و به آموزش یک دور از آموزشهای نظامی در مکتب پیاده پرداخت که با اتمام این دور و کسب مدرک دوباره به کشور عودت نمود.

قوماندان برای مدت کوتاهی در نظام جدید اجرای وظیفه کرد اما ایمانداری حس آزادی خواهی و سلحشوری اش وی را آرام نگذاشت همین بود ترک نظام کرده و فعالیتهای خویش را سرعت بخشید. او زیر چتر سازمانی به نام مجاهدین آزادی خواه افغانستان از سال ۱۳۸۱ آغاز کار به نمود. هر چند او عضویت حزب جمعیت اسلامی افغانستان را داشت ولی در این زمان جمعیت اسلامی افغانستان بنیاد نظام را شکل داده بود.

از آنجای‌که شعرهای او زنند و کج روانان را به باد انتقاد میگرفت که گاهی حتی نزدیک ترین دوستان وی او را مورد ظن و گمان قرار داده و منصوب به عضویت در گروهای دیگر فعال در کشور می کردند.

خوش بود گر محک تجربه آید به میان

تا سیه روی شود هر که در او غش باشد

او مدتی را با توطئه های شرمگین تعدادی از قلاده به گردن های استعمار در زندان سپری نمود، روزهای سخت برای آزادی خواهی روزگاریست که آقای کرزی بر اریکه قدرت افغانستان با برگزاری اولین انتخاب و شکل گیری نظام جمهوریت بر پایه دموکراسی تکیه نموده است زمانی که هر روز توطئه های جدید بر ضد مجاهدین چیده می شد در این روزگار حکومت محلی پنجشیر هم دست روی دست نبوده بلکه او هم نظر به سهمی که برایش می رسید در پی توطئه چینی بود. رئیس امنیت وقت ولایت پنجشیر محمد سالم که از نزدیکان امرالله خان صالح بود و در تبانی با جنابعالی به فعالیتهای در این دوره می پرداختند، سالم خان در اجرای امر آمر خود هیچ کوتاهی نمیکرد این زمان روزهای است که قوماندان تحت نظارت و تعقیب قرار دارد نقل قولی که آن زمان از جناب قوماندان رشیدی شهید شنیدم برایم گفت ببین خیانت و جفا تا کجاست و مزدورانی که برای مقدار اندکی پول چه کارها می کنند او از یک دوست خود که حامل نامه ای بود حکایت کرد جناب قوماندان صاحب پیام (شفری) از آنچه محتوای این نوشته را شکل داده است بزرگانی در این دیار آن را به خاطر دارند که برای قتل این آزاد مردان همانند قریشیان عصر پیامبر که برنامه قتل او را می چیدند و از هر قومی یکی را شامل می کردند تا جرم آن به یک قوم نسبت داده نشود اینها همچنان از یک دیگری امضاء جمع آوری کرده تا از این ثواب بی بهره نمانند.

با معامله‌ای در دوحه و سلطه طالبان اشغالگر  بار دیگر سایه تاریک بر فراز کشور افغانستان دامن گستراند این بار امتحان دیگری از راه رسید آنهای که دم از وطن دوستی، حفاظت و حراست از وطن را میزدند بار و بنه بسته را فرار به خارج از کشور را در پیش گرفتند در این مقطع تاریخی قوماندان با عزم راسخ آزادی را ترجیح داد و مردانه در کنار یاران آزاده خویش که هر یکی قوماندان حشمت الله ظهور، استاد احمد عزیز، ذبیح الله رشیدی محمد کریم عبدالواحد خان شجاعانه ایستاد و خون خویش را در کنار درخت آزادی ریخت روح او در کنار ارواح سائر شهدای صاحب نام و گمنام این مرز و بوم شاد و یادشان در خاطره ها گرامی باد.