عاطف مشعل، سفیر اشرف غنی در پاکستان که صرفا در کارنامه‌ای خود تجربه در امور کرکت را دارد به مدت دو سال در پاکستان سفیر بود. او برادر لطف الله مشعل، سخنگوی قبلی ریاست امنیت ملی است. مشعل پس از تحویل دهی قدرت به طالبان به یکی از لابی گران آن‌ها تبدیل شده و با مولوی متقی وزیر خارجه طالبان و سایر مقامات این گروه در امر لابی‌گری به نفع طالبان مشوره می‌نماید و میان کابل، استانبول و دوبی در رفت و آمد است. مشعل در تازه ترین مصاحبه اش با آریانا نیوز، چهره اصلی و خایینانه‌ای خودش را فاش ساخته و با بی چشمی به نفع طالبان و امارت تروریستی و ضد انسانی طالب کمپاین و لابی‌گری می‌کند و می‌گوید که طالبان با برگشت شان انتقام جوی نکردند؛ در حالیکه این  گروهی وحشی و خون آشام صدها سرباز را به قتل رسانیده و صدها سرباز در اسارت و بازداشت گاه‌های مخوف طالبان قرار دارند و تعدادی زیادی از نیروهای امنیتی که به کشورهای همسایه رفتند از ترس انتقام جوی طالبان به کشور و خانه شان برگشت کرده نمی‌توانند و طالبان از افغانستان یک جهنم بزرگی برای انسان‌های آن مرزبوم ساخته اند که کوچک ترین اعتراض با سخت‌ترین ابزار پاسخ داده می‌شود. در جای دیگر این مصاحبه می‌گوید که در زمان سفارتش لیست ۱۸۰ نفر از خاینین و جاسوس‌های پاکستان را در اختیار امنیت ملی و اشرف غنی قرار داده بود اما با زیرکی نه تنها نام افراد را نمی‌گیرد بلکه خودش و برادرش در عین حالیکه در حکومت بودند بازی کثیف دو گانه ایفا کرده عضو شبکه حقانی بودند که فعالیت‌های مشکوک در پاکستان و شرق افغانستان به نفع شبکه حقانی و طالبان انجام می دادند. مشعل شخص مشکوک، چند پهلو بوده و در دوران مدیریت امور کرکت پرونده فساد مالی و استفاده جوی وسیع داشت که متاسفانه به دلیل روابط با حلقات قدرت و شخص سلام رحیمی، نه تنها مورد بازجوی قرار نگرفت بلکه ارتقا یافته و کرسی کلیدی سفارت افغانستان در پاکستان را بدون اندک ترین تجربه دیپلوماتیک، اشغال کرد. مشعل، در دوران سفارت یک چاپلوس و دست بوس مطلق اشرف غنی بود و اشرف غنی را بابا خطاب می کردند اما پس از اینکه به دلیل حرکات ناشیانه و نادرست در پاکستان و استفاده جویی بیش از حد از منابع مالی، حرکات کوچه بازاری در روابط دو کشور به خاطر قهرمان سازی فیسبوکی از چشم غنی و ارگ افتاد، دیگر از داعیه طالبان حمایت می‌کرد و جمهوریت را تخریب می‌نمود که باری اجمل عابدی، یکی از معاونین ریاست امنیت ملی، با او مشاجره لفظی نموده و به صورت مشعل، سیلی محکم می زند. مشعل، با استفاده از موقف وظیفوی‌اش وثیمه بادغییسی، معاون کمیسیون انتخابات را که متهم به فساد بود، از تورخم عبور داده به پاکستان برد و از آنجا به خارج منتقل کرد که درواقع بادغیسی، از چنگ قانون و عدالت فرار داده شد. طالبان اگر واقعا به دنبال محاکمه افراد خائین و فاسد قبلی باشند باید افراد مانند مشعل، را بازداشت و محاکمه نمایند؛ اما از آنجاییکه این گونه افراد بازی دو گانه داشتند و همکاری واضح با طالبان می‌کردند، آغوش امارت تروریستی طالب به روی مفسدین متعلق به یک قوم خاص باز است و هیچ گونه ممانعت در رفت و آمد آن‌ها نیست و افراد و مقامات متعلق به سایر گروه‌های قومی تحت بازجوی قرار می‌گیرند و از آنان انتقام جویی می‌شود. در جای دیگر این مصاحبه؛ مشعل، با دیده درایی می‌گوید که حاکمیت متعلق به خداوند است و حاکمیت ملی معنی ندارد، در حالیکه ۲۰۱۴ و انتخابات بعدی مشعل، امر خیل و دیگران به خاطر حمایت از اشرف غنی، گلون پاره کرده، مردم را قسم و قرآن می دادند و از هیچ گونه تقلب و دستبرد به آرای مردم دریغ نکردند تا باشد به کرسی‌های مورد نظر شان برسند که بدون شک رسیدند و آن زمان حاکمیت ملی و رای معنی داشت و حالا که امارت تروریستی طالب برگشته این‌ها به لحن و به گونه‌ای صحبت می‌کنند که آدم شاخ می کشد. مشعل، در زمانکیه در ارگ کار می‌کرد یک گروپ وتسپ افراد متعصب را تشکیل داده بود که در آن مسایل تبعیض و تعصب در برابر سایر کارمندان اداره امور به پیش برده می شد. بدون شک نظام قبلی را افراد مانند مشعل به گند و تباهی کشانیدند که پای بندی و اعتقاد به ارزش‌های نظام، منافع ملی و مردم سالاری نداشته و از آب گل آلود ماهی مراد خود را می‌گرفتند و نان خود را به بهای روز می‌خوردند و به لحاظ ارزش ستیزی، خود خواهی و استفاده جوی شخصی استاد ماکیاولی بودند و برای آ‌ن‌ها اشرف غنی و هیبت الله یکی بود مشروط بر اینکه منافع شخصی شان لحاظ و تامین گردد. تاریخ بار دیگر از مسیر انحرافی کنونی گذار می‌کند و مردم به یک نظام مردم سالار می‌رسند؛ اما تاریخ کارنامه‌های ننگین و خائینانه‌ای افراد مانند مشعل، را هیچ گاهی فراموش نخواهد کرد.