طالبان با تحمیل امارت خود خوانده شان که حمایت و رضایت مردمی را به دنبال ندارد، در تلاش و تقلایی مشروعیت اند. اما این مشروعیت در قرن ۲۱ و عصر جهانی شدن، نه از میله تفنگ و واسکت انتحاری بلکه از انتخابات، رای و اراده مردم بدست می آید. طالبان که گوش شان به رای مردم و مردم سالاری بدهکار نیست، مشروعیت را از طریق گردهمایی ملاها و ملا کراسی دنبال می‌کنند.

طالبان محبوب چندهزار طالب مسلح و هواداران شان استند و بقیه اتباع کشور نه کاری به طالب دارند و نه طالب را از خود می‌دانند و از طرف دیگر فقر و بحران اقتصادی آن‌ها را در لاک خود فرو برده و کاری به حکومت‌داری فاسد و نا سالم طالب ندارند.

مولوی عبدالشکور، مولوی خیر شاهی، مولوی توفیق و شماری از روحانیون جید و مسولیت پذیر در داخل کشور علیه طالبان صحبت کردند که طالبان از آن دست پاچه و هراسان شدند و گردهمایی های ساختگی و کرایی را در مرکز و استان‌ها راه اندازی می‌کنند. مقامات شان درین گردهمایی به گونه‌ای حرف می‌زنند که اینگار افغانستان را گل و گلزار ساختند و افغانستان را به کره مریخ وصل کردند.

قاری سمیع‌الله(مستعار) یکی از اشتراک کننده‌های گردهمایی اخیر در خیمه لویه جرگه که به دلیل ترس و هراس نمی‌خواهد جزئیات بیشتر بدهد؛ اما می‌گوید او به شکلی از اشکال در یک مجبوریت قرار گرفت و ناچار شد به این گردهمایی برود. او به خبرنگار خبرگزاری پایگاه می‌گوید: “تمام سخنرانی‌ها ساختگی بودن و دعوت افراد خاص به سخنرانی و سخن‌های مداحی گونه را می توان دید.” او می‌افزاید که این گردهمایی‌ها شبیه گردهمایی دوره جمهوریت که در حمایت این و آن پول مصرف می‌شد و مردم بصورت کرایی دعوت می‌شدند، در گردهمایی طالبان نیز همین گونه است و ملاهای فرمایشی و درباری از مناطق و اقوام مختلف دعوت شده، نان و پول برای شان داده می‌شود. قبل ازشروع برنامه به  افراد گفته می‌شود که در صحبت های شان چه بگویند و چه نگویند.
او می گوید یکی از اشتراک کننده‌ها می‌خواست به‌صورت ضمنی و با  کتره و کنایه گونه انتقادی از حکوم‌تداری طالبان نماید؛ از چند طرف و از طرف گرداننده برنامه برایش اشاره شد که متوجه باشد که رهبری طالبان و ملا یعقوب در نشست حضور دارد. قاری سمیع که در جمهوریت مدرس بود، هم‌چنان می‌گوید که با آمدن طالبان امیدواری داشتیم که نظام اسلامی برپا شده است؛ اما به دلیل این‌که در جنگ مسلحانه در کنار طالبان نبودیم، چندین بار به مطالبات و خواست‌های ما برای شمولیت در ادارات دولتی دست رد زدنند و حالا به همه واضح است که طالبان افغانستان را مال غنیمت خود می‌دانند و از عهده دولت‌داری برآمده نمی‌توانند. به گفته‌ای او این گروه در راه دین نمی‌روند و به دلیل ناپایداری حاکمیت شان از هیچ  گونه چپاول، فساد و خیانتی دریغ نمی‌کنند