شهید فرمانده عبدالقدیر رسول‌زاده، معروف به «فرمانده جمشید کوهستانی»، فرزند دلیر بلخ، در سال ۱۳۷۰ هجری شمسی در روستای «توخته کود»، شهرستان «دهدادی»، استان «بلخ» چشم به جهان گشود. از همان دوران کودکی، عشق به وطن و مردم در رگ‌هایش جاری بود. او تحصیلات ابتدایی خود را با افتخار در لیسه «فردوسی کود بلخ» به پایان رساند و با شوری وصف‌ناپذیر به سوی خدمت به میهن قدم برداشت.
فرمانده عبدالقدیر شهید به دلیل علاقه‌اش به امنیت و خدمت به مردم، وارد آکادمی نظامی قطعه «امن و نظم عامه» شد و طی دو سال، با افتخار در استان‌های «سرپل، جوزجان، و فاریاب» خدمت کرد. پس از آن، وارد «قطعات خاص ۸۸۸» شد و به عنوان آموزگار آکادمی نظامی نقش‌آفرینی کرد. ارتقاء رتبه نظامی‌اش، او را به آموزگاری قوماندانی تعلیمات ساتنمنان پولیس ملی رساند. او با افتخار در این مقام خدمت کرد و سپس به عنوان قوماندان مخابره قوماندانی شهرستان «زارع» استان بلخ منصوب شد.
فرمانده کوهستانی شهید، پس از مدتی به سمت فرمانده «دَلگی شهرستان چمتال استان بلخ» منصوب شد و سپس به عنوان «معاون کندک شاهراه بلخ» فعالیت کرد. در نهایت، او به عنوان «فرمانده بلوک عملیاتی شهرک بندر حیرتان» ایفای وظیفه نمود. اما سرانجام، با سقوط حکومت افغانستان و فروپاشی نظام جمهوریت، در حالی که بسیاری از منسوبین نظامی به کشورهای آمریکا و انگلستان منتقل شدند، عبدالقدیر شهید و همسنگرانش تصمیم گرفتند تا پای در رکاب وطن بمانند و به نبرد ادامه دهند.
فرمانده شهید، با وفاداری به میهن و عشق به خاک مادری، به استان مردخیز پنجشیر ره‌سپار شد. او و یارانش در برابر گروه طالبان که به دنبال سیطره و ظلم بودند، با شجاعت ایستادگی کردند. پس از فروپاشی خطوط مقاومت در پنجشیر و عقب‌نشینی نیروهای جبهه مقاومت ملی به کوه‌های پنجشیر، او به بلخ بازگشت و به تاریخ «اول عقرب ۱۴۰۰»، حمایت خود را از جبهه مقاومت ملی و احمد مسعود اعلام کرد. او با جمعی از یارانش، به راه‌اندازی «جبهه مقاومت ملی آریانا کهن زون شمال استان بلخ» پرداخت و اولین تحرکات نظامی را علیه گروه متجاوز طالبان در بلخ آغاز کرد.
این فرمانده شجاع و دلیر، با عشق به آزادی و وطن، در تاریخ «اول دلو ۱۴۰۰»، در نبردی سخت و رو در رو در روستای «کشنده استان بلخ» به شهادت رسید. شهید فرمانده عبدالقدیر رسول‌زاده و هشت تن از همسنگرانش، جان خود را در راه آرمان‌های بلند ملت و سرزمین‌شان نثار کردند و به جاودانگان تاریخ پیوستند که نام‌شان تا ابد در دل‌های مردم به عنوان نماد «شجاعت و مقاومت» باقی خواهد ماند.
روح‌شان شاد و یادشان گرامی باد،
