مصاحبه گیرنده آقای پیتر برگن، خبرنگار و نویسنده آمریکایی در سی انان
برگردان به فارسی : یحیی فیضی
سه سال پس از خروج نیروهایی آمریکایی از افغانستان، وضعیت در این کشور وخیم است و طالبان با گذشت هر روز قوانین سرکوبگرانهی را وضع میکنند که منجر به نقض آزادی های سیاسی و حقوق زنان گردیده است.
شهروندان افغانستان مجبور شدهاند به طالبان تن دهند، اما نه به این دلیل که تفکر افراطی و زن ستیزانهی این گروه را پذیرفته باشند، دلیل تن دادن مردم در افغانستان به طالبان دسترسی وسیع این گروه به سلاح و تجیهزات در سطح گسترده است.
با این حال جبهه مقاومت ملی به رهبری احمد مسعود در حال مبارزه در برابر این گروه افراطی و زن ستیز است، من با احمد مسعود رهبر این جبهه صحبت کردم، مسعود می گوید:” من طالبان را به هر قیمتی شکست خواهم داد”.
او فرزند احمدشاه مسعود، کسی که بیش از دو ونیم دهه قبل، زمانی که طالبان برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ قدرت را در کابل به دست گرفته بودند، رهبری مقاومت علیه این گروه را بر عهده داشت و در برابر طالبان میرزمید.
احمد مسعود اکنون ۳۵ساله است و جبهه مقاومت ملی علیه طالبان را رهبری میکند، مسعود در مصاحبه با ما تاکید کرد که جبهه تحت فرمانش در سال روان میلادی ۲۰۷عملیات نظامی علیه گروه طالبان در سراسر افغانستان انجام داده اند و ۵۰۰۰سرباز بصورت آماده باش و گوش به فرمان دارد.
عملیات های نیروهایی جبهه مقاومت ملی و دستاوردهای این جبهه در برابر گروه طالبان به نسبت محدودیت وضع شده بر رسانه از سوی گروه طالبان بیشتر در معرض دید قرار نمیگیرد و طالبان همچنان سعی بر این دارند تا حملات جبههی مقاومت بر آنان را کم اهمیت جلوه دهند و تکذیب کنند.
سازمان ملل متحد نیز طی تازهترین گزارش اش ۲۹ عملیات جبهه مقاومت علیه گروه طالبان را مستند کرده، اما در حساب کاربری مرتبط به این جبهه در ایکس گزارشات بسیاری از حملات جبهه مقاومت علیه گروه طالبان وجود دارد.
احمد مسود به من گفت که “پیروزی واقعی طالبان در میدان جنگ نبود، بلکه در میز مذاکره بود” توافق نامه دوحه در زمان ریس جمهور ترمپ و تیم اش زمینه را برای بازگشت طالبان فراهم آوردند ودر زمان آقای بایدن این گروه دوباره بر افغانستان مسلط گردید.
مسعود در مکانی نا مشخص در آسیای مرکزی زندگی می کند وعملیات های نظامی جبهه مقاومت علیه طالبان در افغانستان را از خارج کشور هدایت و رهبری می کند.
برگن: طالبان هفته ی گذشته شنیدن صدای زنان را در خارج از منزل ممنوع کردند، این به نظر غیر منطقی میاید اما طالبان این کار را بدون هیچ مجازاتی انجام می دهند، طالبان باصدور اینگونه فرامین به دنبال چه هستند؟
مسعود: این نمایش آشکار از جهل و تکبر است، طالبان فکر می کنند که می توانند با مجازات مردم بویژه زنان در افغانستان، دنیا را وادار سازند تا این گروه را به رسمیت بشناسند.
هرچند که برخی از دولت ها با طالبان روابط دیپلماتیک دارند اما تاکنون این گروه از سوی هیچ کشوری به رسمت شناخته نشده است، جامعه بین المللی اگر خواستار تغیر در رفتار گروه طالبان است باید باید رویکرد شان را در برابر طالبان تغیر دهند و این سخت نیست.
در داخل افغانستان، استراتیژی ما برای مقاومت در برابر این گروه روشن است، طالبان جز به قدرت وزور دگر به هیچ چیزی تمکین نمی کنند و درخواست ما برای تعامل دیپلماتیک با طالبان باعث جسورتر شدن این گروه گردیده است.
برگن: آیا فکر میکنید این رویکرد کارساز خواهد بود؟
مسعود: ما چاره دیگری نداریم. تاریخ نشان داده است که طالبان تنها زبان زور را میفهمند. ما باید به آنها نشان دهیم کهنمیتوانند بدون پاسخگویی به ظلم خود ادامه دهند. اگر بتوانیم حمایت بینالمللی را جلب کنیم و در عین حال مقاومت داخلی را تقویت کنیم، من معتقدم که میتوانیم تغییری واقعی ایجاد کنیم.
برگن: این سومین سالگرد خروج تمامی نیروهای آمریکایی از افغانستان است. احساس شما در مورد این سالگرد پس از دودهه حضور نظامی و دیپلماتیک آمریکا در افغانستان چیست؟ آیا این یک خیانت به متحدان افغان آمریکا تلقی می گردد؟
مسعود: خروج شتابزده آمریکا در سال ۲۰۲۱ باعث شد بسیاری از دستاوردهایی ۲۰ سال گذشته را از دست دهیم. افغانستان شروع به تجربه تحولات اجتماعی و سیاسی کرده بود که قبلاً هرگز نداشت. ما حقوقی مانند آزادیبیان داشتیم و نسل جدیدی، هم زنان و هم مردان، در حال ظهور بودند. اما همه اینها را زمانی که توافق با طالبان در سال۲۰۲۰ امضا شد و خروج ناگهانی در سال ۲۰۲۱ اتفاق افتاد، از دست دادیم. اکنون ما تنها کشوری هستیم که به طور کامل توسط تروریست ها کنترل می شود.
برگن: چه نوع عملیاتهای نظامی در افغانستان انجام میدهید؟
مسعود: فعالیتهای نظامی جبهه مقاومت ملی در آگست ۲۰۲۱ آغاز شد، زمانی که طالبان به ما در دره پنجشیر [در شمالافغانستان] حمله کردند. از آن زمان تاکنون ما در حال مبارزه در برابر طالبان هستیم، مقاومت علیه این گروه از دو استان آغاز گردید و ما طی این سه سال موفق گردیدیم که شبکه های خود را تقریباً در بیست استان ایجاد کنیم و گستره عملیات های مان علیه طالبان را وسعت ببخشیم.
افغانستان ۳۴استان دارد و نیروهای ما در اکثریت این استان ها حضور دارند و عملیات های چریکی را علیه طالبان راه اندازی می کنند، شاخه نظامی ما در داخل افغانستان مستقر است و با گذشت هر روز سطح حملات ما بر طالبان افزایش می یابد.
برگن: آیا میتوانید در مورد توانایی های جبهه مقاومت ملی توضیحاتی ارایه دهید؟
مسعود: شاخه نظامی جبهه مقاومت ملی از بقایای نیروهای امنیتی سابق افغانستان تشکیل شده است، آنان قرار را بر فرار ترجیح داده اند و زمانی که طالبان در پانزده آگست کابل را تصرف کرده اند، نیروهای دلیر امنیتی افغانستان به جبهه مقاومت ملی پیوستند و به مارزه علیه گروه طالبان پرداختند.
امروز ما بیش از پنج هزار نیروی آماده در سطح بیست استان افغانستان داریم، ما توانسته ایم بدون هیچگونه حمایت خارجی توانایی های آنها را افزایش دهیم، برای اینکه قدرت جبهه برای تان واضح گردد میخواهم یاد آور گردم که ما از جنوی سال روان تاکنون ۲۰۷ عملیات نظامی در سطح فغانستان علیه طالبان انجام دادیم.
برگن: سربازان شما ادعا کردند که ماه گذشته در فرودگاه کابل حملهای انجام دادند. میتوانید توضیح دهید که چه اتفاقی افتاد؟
مسعود: به دلیل مسایل امنیتی، نمی توانم در مورد آن جزیات دهم اما می توانم اطمنان دهم که این عملیات و سایر عملیات های ما نشان دهنده توانایی نظامی و اطلاعاتی قابل توجهی است که از سال ۲۰۲۱ تاکنون به دست آورده ایم، با وجود خطرات و پیچیدگی های فروان نیروهایی ما با حمایت شبکه های اطلاعتی ما در صفوف دشمن، عملیات های شان را به دقت انجام داده اند و همچنان میخواهم تنها یک نکته را واضح بسازم که تمام اهداف ما، اهداف نظامی خواهند بود و ما فقط جایی را هدف قرار می دهیم که طالبان و دیگر گروه های تروریستی در آنجا حضور داشته باشد و از تلفات ملکی بصورت قطعی اجتناب می کنیم.
برگن: درباره نحوه رهبری مقاومت ضد طالبان بگوید و اینکه آیا با سایر جبهات ضد طالبان همکاری دارید یا خیر؟
مسعود: من تلاش های سیاسی خود را در سال ۲۰۱۸ با مشورت با مردم افغانستان آغاز کردم، به دور ترین روستا ها و دره های کشور رفتم و مستقیماً با مردم خود وارد بحث شدم تا یک راه حل اساسی به معامله و خروج قریب الوقوع آمریکا و برگشت دوباره گروه طالبان به قدرت، پیدا نمایم.
در ۵ سپتامبر ۲۰۱۹تعداد زیادی از شهروندان افغانستان از اقوام مختلف در مقبره پدرم در پنجشیر گرد آمدند و به من مسولیتی بزرگی سپردند، تا به راه حلی برای بحران که در آینده در انتظار آنان بود باندیشم.
لحظه اساس در ۱۵ آگوست ۲۰۲۱ فرا رسید، زمانی که مردم بویژه نیروهای مسلح سابق افغانستان جبهه مقاومت ملی را تاسیس کردند و رهبری آن را به من سپردند، این یک انتخاب نبود بلکه یک مسولیت بزرگ بود که از من خواستند به دوش بگیرم و من نیز به ندای مردمم لبیک گفتم.
برگن: شما که دانش آموخته سن هرست و کینگز کالج لندن در در عرصه مطالعات جنگ هستید، آیا آموزش های را که فراگرفتید برای شما در مسیر مقاومت کمک گار واقع شده است؟
مسعود: آموزشهای من در سندهرست و تحصیلاتم در کینگزکالج به بدون شک به من کمک کننده واقع شده اند اما درس های را که در این چندسال در مقاومت آموختم فراتر از آن چیزی است که من در صنوف درسی فرا گرفته بود.
برگن: شاید به یاد نداشته باشید، اما من شما را زمانکیه چهار سال داشیتد دیده بودم، زمانیکه سی انان با پدر شما در دره پنجشیر مصاحبه داشت و آنوقت پدر شما درگیر جنگ های داخلی بود، من تحت تاثیر پدر شما قرار گرفتم وی شخصیت خارق العاده داشت و به شدت کاریزماتیک بود، آیا زکاوت و هوش بالای پدرتان برای شما که در زمان ترور اش از سوی القاعده دو روز قبل از حادثه یازده سپتامبر، یازده سال بیش نداشتید، بر کار امروز شما تاثیر گذاشته است؟
مسعود: نوار تصویری اولین دیدار ما، زمانی که شما از سوی سی انان برای مصاحبه با پدرم به دره پنجشیر آمده بودید بخشی از خاطرات ما است، من آرزو داشتم که آن موقع بزرگتر می بودم تا اهمت آن لحظات را به طور کامل درک می کردم و بیشتر بصورت مستقیم از پدرم می آموختم، این واضح است که میراث پدرم به سنگ بنای آنچه که من امروز انجام میدهم تبدیل شده است.
ترور پدرم توسط القاعده، دقیقاً چند روز قبل از یازدهم ستامپر نه تنها سرنوشت من و خانواده ام بلکه سرنوشت کشور را نیز رقم زد، همانطوری که در خاطراتم در کتاب “بنام پدرم” توضیح داده ام، شهادت وی تاثیر عمیق بر من و کشور گذاشت و در من یک عزم شکست نا پذیر شعله ور شد، در آنزمان من عهد کردم که مسیر پدرم را برای یک افغانستان آزاد و دارای صلح و ثبات ادامه دهم، فداکاری پدرم بیهوده نبود، ما بر اساس دیدگاه وی آینده افغانستان را خواهیم ساخت.
برگن: وقتی که آمریکاییها سه سال پیش افغانستان را ترک کردند، به گفتهی سازمان ملل، ۸.۵ میلیارد دالر تجهیزات نظامی راجا گذاشتند و قسمت بیشتر آن از بودجه برخی کشورهای اروپایی است، آیا این مسله مسیر مقاومت شما در برابر گروه طالبان را دشوار نساخته است؟
مسعود: تجهیزات نظامی به ارزش بیشتر از پنج میلیارد دالر به جا مانده از سوی ایالات متحده در افغانستان توازن میدان نبرد را نا برابر ساخته است، اما عزم ما برای مبارزه در برابر طالبان کاهش نیافته است هرچند که این گروه اکنون بیشتر از گذشته به سلاح و امکانات نظامی دسترسی دارند.
با این حال، تاریخنبردهاینظامی پرازمثالهایی است که در آنها عزم و استراتژی برتریهای مادی را شکست داده اند. طالبان ممکن است سلاحها را داشته باشند،اما ما اراده مردم را داریم – و تاریخ نشان میدهد که این نیروی بسیار قویتری است. آنچه نگرانکنندهتر است، تبدیل شدن افغانستان به مرکز امن تروریزم و یک بازار سیاه برای فروش این سلاح ها توسط طالبان است.
برگن: وقتی پدرتان احمدشاه مسعود، قبل از یازده سپتامبر در برابر طالبان مبارزه می کرد، او برخی از مناطق داخل کشور را در کنترل داشت و از تاجکستان همسایه نزدیک افغانستان نیازمندی های نیروهایش را تامین میکرد، شما در افغانستان نیستید و هیچ منطقهی تحت کنترل تان نیست، آیا تامین نیازمندی های افراد تان در داخل دشوار نیست، شما یک دفتر سیاسی در تاجکستان دارد، اما هیچ کشوری دیگری از شما حمایت نمیکند، آیا عدم حمایت های خارجی بر مبارزه شما در برابر طالبان تاثیر می گذارد؟
مسعود: بله بدون شک، مقایسه درست انجام دادید میان مقاومت در دوره پدرم و مقاومت کنونی ما، ما بدون دریافت هیچگونه کمک خارجی تاکنون در برابر نه تنها طالبان بلکه سایر گروه های تروریستی مبارزه کردیم و این ایستادگی مبتنی بر اراده و همت مردم کشورم بوده و ادامه خواهد داشت، شما دیدید که در آغاز مقاومت در برابر این گروه از طالبان پاکستانی نیروی کمک دریافت کردند و این به وضوح نشان میدهد که ما تنها در برابر طالبان در جنگ نیستیم.
برگن: چه نوع حمایتی نیاز دارید؟
مسعود: ما به هر نوع کمک که شکست طالبان آسانتر سازد نیازمندیم، ما نیروی انسانی به حد کافی در اخیتار داریم و نیازی به سربازی خارجی برای جنگ با طالبان نداریم، کافیست منابع را در اختیار ما بگذارند.
برگن: پاسخ شما برای آنانی که می گویند که پیروزی جبهه مقاومت بدون کمک مالی ونظامی کشورهای خارجی در برابر گروه طالبان که تا دندان مسلح هستند امکان پذیر نیست، چیست؟
مسعود: کسانی که مقاومت ما را دست کم می گیرند و کمتر اهمیت میدهند، تاریخ افغانستان را درست درک نکرده اند، ما با وجود عدم حمایت خارجی، ظرفیت های ما از هر لحاظ طی این سه سال رشد کرده است، طالبان بر جغرافیایی افغانستان مسلط هستند و به ارزش بیش از پنج میلیارد دالر تجهیزات نظامی را در اخیتار دارند اما مهمتر عنصر که حمایت شهروندان کشور است را با خود ندارند، تاریخ ما نشان داده است که محبوبیت و مشروعیت پیروز میدان را تعیین می کند نه میل سلاح، نمونه واضح این مسله رژیم کمونست ها در افغانستان است که از ۱۹۷۹تا ۱۹۹۲ کشور را در تسلط شان داشتند و به شدت قوی تر از طالبان بودند اما به دلیل عدم حمایت مردم افغانستان سرنگون شدند، مقاومت به شدت در حال گسترش است و مردم نیز در کنار ما هستند.
برگن: آیا طالبان تا یک دهه دیگر همچنان در افغانستان حاکم خواهند بود؟ اگر نه، چرا؟
مسعود: تسلط طالبان بر افغانستان در حال کاهش است، فقدان انضباط، شایستگی، مشروعیت و نا هماهنگی داخلی میان مقامات این گروه، عمر تسلط رژیم طالبان را کوتاه می سازد.
ما امیدوار به سقوط طالبان نه بلکه برای ساقط ساختن آنان تلاش می روزیم، در سال روان خورشیدی ما یک روند سیاسی را در وین پایتخت اتریش به منظور گرد آوری طرف های ضد طالبان و ایجاد انسجام میان همدیگر ایجاد کردیم و میخواهیم یک جاگزین برای طالبان ایجاد کنیم که منجر به شکست طالبان گردد و یک سیتسم دمکراتیک دوباره در افغانستان روی کار بیاید.
برگن: آیا طالبان همانطور که وعده داده بودند، یک حکومت “فراگیر” ایجاد کردهاند؟
مسعود: وعده طالبان مبنی بر تشکیل حکومت فراگیری چیز جز تبلیغات نبوده است، این گروه به اصول اساسی دمکراسی اعتقاد ندراند و باورمند به انتخابات و اراده مردم نیستند، اصلاً نمی خواهند بپذیرند که مبنای مشروعیت سیاسی از اراده مردم سرچشمه می گیرد.
آنچه که طالبان در تشکیل شان دارند فقط در حد نمایش است و در درون باهم به شدت درگیر اند و یک جناح، جناح دیگر را قبول ندارد و گروهی که ظرفیت پذیرفتن همدیگر را ندارند چطور میتوانند حکومت فراگیر تشکیل دهند بدون شک تمام تلاش طالبان برای تثبیت قدرت و تداوم سلطه نا مشروع بر شهروندان افغانستان است.
برگن: روند غیر شفاف انتخابات در چندین دور در افغانستان و رهبران مانند ریس جمهور غنی جقدر در آنچه در این کشور رخ داد، مقصر بودند؟
مسعود: حکومت افغانستان فاسد و ناقص بود. نقصهای حکومتهای قبلی افغانستان سیستماتیک و عمیق بودند. من همواره با این دولتها مخالفت میکردم، دقیقاً به دلیل فساد و ناکارآمدی آنها.
ریشه مشکل در سیستم سیاسی پذیرفته شده پس از سال ۲۰۰۴ نهفته است که به طور بنیادین با واقعیت جمعیتی متنوع افغانستان سازگار نبود، افغانستان کشور متشکل از اقوام مختلف است و در این سرزمین اکثریت قومی نیز وجود ندارد، قانون اساسی ما بدون بررسی دقیق تدوین یافته و قدرت زیادی را درکابل متمرکز کرد و باعث ایجاد نظام جمهوری با درون مایه سلطنتی گردید، تمرکز قدرت عامل اصلی ضعف حکومت و به حاشیه راندن اقوام مختلف بود.
وضعیت در دوران ریاست جمهوری اشرف غنی به طور قابل توجهی بدتر شد، حصار قدرت از سوی وی و افراد نزدیکش باعث شد که بخش بزرگی از مردم احساس بیگانگی و عدم تعلق به حکومت برای شان دست دهد.
با شناخت این نقص، من در مقالهای در نیویورک تایمز در سال ۲۰۲۰ برای تمرکززدایی قدرت تلاش کردم. من به شدت معتقدمکه مسیر صلح و ثبات افغانستان در توزیع قدرت نهفته است. این یک نیاز استراتژیک برای ساختن یک کشور پایدار و مقاوماست تا بتواند در برابر تقسیمات داخلی و تهدیدات خارجی مقاومت کند.
برگن: روی اشتباهات و ناکامی ها خیلی بحث کردیم، بگذار از کار های که درست انجام شده عبور نکنیم، علاوه بر ظهور رسانه های مستقل، فراهم گردیدن زمینه آموزش برای دختران و شغل برای زنان چه چیزی دیگر موفق بود، آیا به باور شما برنامه های همبستگی ملی که به مناطق روستای کمک می کردند و توجه شان بر پروژه های کوچک معطوف بود، در راستای کمک به مردم موثر واقع گردید؟
مسعود: بله، با وجود چالشها و موانع در افغانستان، مهم است که به پیشرفتهای قابل توجهی که در دو دهه پس از ۱۱سپتامبر انجام شد، اذعان کنیم. ظهور رسانههای مستقل یکی از ارکان این پیشرفت بود که به دیدگاههای متنوع صدا بخشید وجمعیتی آگاهتر ایجاد کرد. گسترش آموزش برای دختران و فرصتهای شغلی برای زنان تحولآفرین بود و برنامههایی مانندبرنامه همبستگی ملی نیز مؤثر بودند.
برگن: توافق نامه صلح با طالبان در دوحه در سال ۲۰۲۰ در زمان ریس جمهور ترامپ واعلامیه ریس جمهور بایدن در اپریل ۲۰۲۱ مبنی بر قصد خروج کامل نیروهایی آمریکایی از افغانستان چه تاثیر بر اوضاع این کشور در آنزمان گذاشته بود؟
مسعود: توافق دوحه ۲۰۲۰ دولت ترامپ با طالبان و اعلامیه بعدی بایدن در اپریل ۲۰۲۱ مبنی بر خروج کامل نیروهایآمریکایی تأثیرات زیانباری بر ثبات افغانستان داشت. این تصمیمات طالبان را در صحنه بینالمللی مشروعیت بخشید و درعین حال پایان حمایت گسترده غرب از دولت افغانستان را نشان داد.
توافق دوحه بهویژه روحیه نیروهای امنیتی و مقامات دولتی ما را تضعیف کرد. این توافق حس قطعیت در مورد بازگشتطالبان به قدرت ایجاد کرد. اعلامیه خروج بایدن اوضاع را بدتر کرد. این اعلامیه به سرعت اعتماد به توانایی دولت درایستادگی مستقل دربرابرطالبانرا از بین برد. این تصمیمات سیاسی که به دنبال پایان دادن به طولانیترین جنگ آمریکا بودند، پیشرفتهایبه دست آمده در دو دهه را قربانی کردند و به اعتماد میلیونها شهروند افغانستان خیانت صورت گردفت.
برگن: آیا طالبان در میز مذاکره با ایالات متحده چیزی را بردند که در میدان نبرد نمیتوانستند؟
مسعود: پیروی طالبان در میدان نبرد نبود بلکه در میز مذاکره بود، قبل از مذاکرات جغرافیایی محدودی را در کنترل داشتند، فرایند مذاکره به سکوی پرتاب آنان به قدرت تبدیل شد، این تعامل یک گروه تروریستی را مشروعیت بخشید، طالبان را از شورشیان به بازیگران ساسی مبدل ساخت، اگر ایالات متحده وارد مذاکره با طالبان نمی شد، طالبان امروز در قدرت نبودند.
عواقب مذاکره با طالبان به شدت ویرانگر بود، نیروهای مسلح افغانستان را دلسرد کرد، رابطه داشتن با تروریست ها را عاد جلوه داد، آزاد سازی هزاران تروریست افراطی از زندان های ما را تسهیل کرد و راه سقوط دولت افغانستان را هموار ساخت.
این اشتباه بزرگ پیروزیی را به طالبان رقم زد که آنان به هیچ عنوان در میدان نبرد به آن دست پیدا کرده نمی توانستند.
برگن: امسال کتابی با عنوان “به نام پدرم: مبارزه برای آزادی در افغانستان” منتشر کردید. پیام اصلی کتاب چه بود؟
مسعود: کتاب من بیش از یک خاطرهنامه است – بیانیهای برای آینده افغانستان و گواهی بر مبارزه مداوم ما. من اعتقاداتم را در مورد دمکراسی، حقوق زنان ونقش اسلام در جامعه شرح داده ام و آنچه که در کتاب آمده است بنیادی هستند که بر سااس آن مقاومت شکل گرفته است.
برگن: چشمانداز شما از آینده چیست؟ طالبان اکنون بیش از قبل از ۱۱ سپتامبر کنترل کشور را در دست دارند. آنها بهتر مسلحشدهاند. آنها به مدت ۲۰ سال جنگیدهاند تا به این موقعیت رسیدند، بنابراین، هدف نهایی شما چیست؟
مسعود: بگذارید بسیار واضح بگویم که چشمانداز و هدف نهایی ما چیست. ما برای یک افغانستان دموکراتیک، غیرمتمرکز وچندگانه میجنگیم که در آن هر شهروند، بدون توجه به جنسیت، قومیت یا باور مذهبی، از حقوق برابر برخوردار باشد. این هدف غیرقابل مذاکره ماست.
بله، طالبان در حال حاضر قلمرو بیشتری را کنترل میکنند و بهتر از قبل از۱۱ سپتامبرمسلح هستند. اما کنترل زمین و داشتن سلاحبه معنای حکومت مشروع یا حمایت مردمی نیست.
ما فقط در برابر طالبان مقاومت نمیکنیم؛ ما در حال ساختن پایههای یک افغانستان جدید هستیم. ما سیستمی ایجاد میکنیم که در برابر افراطگرایی مقاوم باشد و به نیازهای متنوع همه شهروندانمان پاسخ دهد.
اشتباه نکنید – ما برای یک مبارزه طولانی آمادهایم. این فقط نبردی علیه طالبان نیست؛ این نبردی برای روح و آینده ملت مااست و ما مصمم به پیروزی هستیم، بدون توجه به سختیها.