در یک موج بی‌سابقه از زن‌ستیزی در مناطق مختلف کابل، از جمله شهر نو، دشت برچی و کوچه رسالت، گزارش‌ها از دستگیری صدها زن با حجاب و بدون حجاب حکایت دارد. این زنان تحت فشار‌های شدید، به زور از کنار خانواده‌هایشان جدا شده و به مکان‌های نامعلومی منتقل می‌شوند.
شاهدان عینی بیان می‌کنند که طالبان به طور خاص به زنانی که پوشش چادر (بقره) دارند، حمله کرده و آن‌ها را به زور تحت عنوان گدایان تهدید و مجبور می‌کنند. در زندان بادم باغ، برخی از این زنان نگهداری می‌شوند که گزارش‌هایی از شکنجه‌های جسمی، از قبیل لت و کوب و حتی تجاوز جنسی به آن‌ها وجود دارد. در عین حال، تعدادی از این زنان به طور کامل ناپدید شده و از وضعیت آنان هیچ خبری در دست نیست.
این اعمال ضد انسانی و ضد اسلامی، که به طور مستقیم حقوق اولیه زنان را نقض می‌کند، به عنوان بزرگترین جنایت تاریخ بشری تلقی می‌شود و نشان‌دهنده بی‌توجهی طالبان به اصول قانونی و بشردوستانه است. چنین رفتارهایی نه تنها بر زندگی زنان در افغانستان تأثیر منفی می‌گذارد، بلکه تبعات عمیقی بر جامعه و آینده‌ی کشور خواهد داشت.
با توجه به ابعاد این بحران، لازم است که نهادهای بین‌المللی و سازمان‌های حقوق بشری به این رویه‌های غیرانسانی واکنش نشان دهند و تلاش کنند تا صدای زنان افغان به گوش جهانیان برسد و این جنایات متوقف شود.
