بسم الله الرحمن الرحیم
به نام آزادی و عدالت
برادران و خواهران هم‌سنگر!
در این تاریک‌ترین شب‌ها که دیوارهای زندان ما را از شما جدا کرده‌اند، امید به صبحی روشن و آسمانی پاک، در وجودمان زبانه می‌کشد. صدای تپش قلب‌های شما، هرچند دور، همچنان در گوش و جانمان طنین‌انداز است و یادآور می‌شود که این راه، راه حقیقت و مقاومت است؛ راهی که تا رسیدن به آزادی، حتی لحظه‌ای از گام برداشتن در آن باز نمی‌ایستیم.
همراهان گرامی! هر دیوار و زنجیری که دشمن بر دست و پای ما بسته است، جز عزم ما را برای شکستنش، محکم‌تر نمی‌کند. آنان که گمان می‌کنند با به بند کشیدن ما، صدای حق‌طلبی را خاموش خواهند کرد، سخت در اشتباهند. زیرا در پس این میله‌ها، کلماتی برمی‌خیزند که از هزار فریاد رساتر است. اینجا، هر ساعت و هر لحظه، درس صبر و استقامت است؛ و ما می‌دانیم که پیروزی از آنِ کسانی است که زمین‌خوردن را پایانی نمی‌پندارند.
هم‌رزمان عزیز، به یاد داشته باشید که رسالت ما تنها آزادی جسم نیست، بلکه آزادی اندیشه، عدالت برای همه و برچیدن بساط ظلم و ستم است. هر گامی که شما در بیرون برمی‌دارید، لرزه‌ای بر پیکر مایان می‌اندازد. هر شعار، هر اعتراض و هر مقاومت کوچک شما، نقطه امیدی است برای ما در این گوشه‌های خاموش و تنگ.
ما این نامه را از قلب سلول های کوچک و سرد می‌نویسیم، اما روح مان آزاد و اراده ی ما مستحکم است. اجازه ندهید خستگی در دل‌هایتان رخنه کند. ما وارثان آزادی و عدالتیم و به‌زودی خورشید حق بر سرزمین‌مان خواهد تابید.
به امید روزی که زنجیرها درهم شکسته شوند و دیوارها فرو ریزند، آن روز نزدیک است.
با ایمان به پیروزی
