گروه طالبان به رغم این‌که یک گروه تروریستی و جنگی هستند و در میدان جنگ از خشن‌ترین ترفندها، ابزارها و تاکتیک‌ها استفاده می‌کنند در میدان تبلیغات نیز هیچ اصول و اخلاقی را در نظر نمی‌گیرند. همان‌طوری که در میدان جنگ برای‌شان مساجد، نماز‌گزار، کودک، زن، پیر و… مهم نیست در عرصه  تبلیغات به نفع‌شان نیز هیچ ملاکی برای‌شان محک نیست. طالبان در فعالیت‌های رسانه‌ی که بیشتر از این مجرا می‌خواهند خود را تطهیر کنند و هم‌چنان یک گروه نرم و مصلح در اذهان عامه جا بزنند، دست به استفاده‌جوی‌های می‌زنند که گذشته از آموزه‌های اسلامی در قاموسی انسانی و جوان‌مردی هم جا ندارد.

این گروه چندی پیش از یک خانواده فقیر که گویا مردی در این خانواده مادرش را ۲۵ سال در خانه زندانی کرده‌، استفاده کردند. طبق اعلامیه‌ی  وزارت داخله گروه طالبان “یک زن افغان را که  ۲۵ سال در یک زندان خانگی در کابل زندانی بوده، آزاد کردیم.”

این خبر به محض این‌که نشر شد فضای رسانه‌ی را  به یک‌بارگی ملتهب ساخت و بسیاری از آدم‌ها سطحی نگر و به قول متعارف انسان‌های “خوش‌باور” به این‌کار طالبان کف زدند و استقبال کردند در حالی که یک انسان زنده ۲۵ سال در خانه‌ی کوچک بندی باشد و هیچ اجازه بیرون رفتن را نداشته باشد، گذشته از نرسیدن آفتاب، غذا مناسب، نبود آکسجن، حفظ الصحه، بو و تعفن  مدفوع‌اش او را در ظرف یک الی دوسال از بین می‌برد. مدتی زیاد این تبلیغات طالبان از سوی طرف‌دارانش به صورت آگاهانه و از طرف سایر کاربران صفحات اجتماعی به شکل ناآگاهانه پخش و نشر شد. به تعقب این تبلیغ، با استفاده از یوتیوبر‌های مزد‌گیر و فرصت طلب خانه‌های مقامات پیشین را به نمایش گذاشتند جاهای را هدف می‌گرفتند که اذهان عامه را علیه این مقامات بر انگیزند،‌ باری یک یوتیوبر به خانه یکی از مقامات پیشین رفته بود و فلم از آن‌جا ضبط کرده بود که به صراحت نشان می‌داد، طالبان بالای کاری‌گر خانه این مقام فشار وارد کردند که تا بگوید او دختران را این‌جا می‌آورد و از آن‌ها استفاده جنسی می‌کرد در حالی‌که از سیمای این کارگر به وضوح تشخیص می‌شد که این حرف‌های دروغ را نظر به جبر زمان و حفاظت جانش می‌گوید. این کار طالبان تقریبا در حدود بیش از یک‌سال دوام کرد، بسیاری در صفحات اجتماعی با دیدن خانه‌های مقامات پیشین، جنایات ۳۱ ساله‌ی طالبان را فراموش کردند، بسته بودن مکتب‌های دختران را از یاد بردند، فقر و ناداری را که طالبان به ارمغان آوردند در نظر نگرفتند و یک‌سره پرداختند به فحش‌گوی و دشنام به مقامات پیشین افغانستان در حالی‌که طالبان در کویته، کراچی، پشاور، امارت متحد عربی و کشورهای دیگر سهولت‌های وافر زندگی دارند و از آن‌ها به وفور گزارش‌ها مطالب و موضوعاتی در رسانه‌ها نشر شده‌است.

اکنون با وجود این‌که ده‌ها یوتیوبر در خدمت این‌گروه قرار دارند و به نحوی کوشش می‌کنند که طالبان را جریان وطن دوست و مخلص در اذهان عامه جلوه بدهند و همه روزه در پی‌ تطهیر این گروه هستند، اما ددخوی طالبان با تبلیغات چند یوتیوبر تطهیر نمی‌شود و نمی‌توانی با پخش فلم های قلابی، پله نرم‌خوی یک درنده خو را سنگین کنی، اما بآنهم این یوتیوبران می‌کوشند موارد را در شبکه‌های اجتماعی بزنند که در میان مردم طرف‌دار  داشته باشد. برخی این یوتیوبران وظیفه دارند تا امنیت کذایی طالبان را تبلیغ کنند، امنیت که خود طالبان در آن روزانه دست‌کم ۱۰ تا ۱۵ نفرشان به گونه‌ی مرموز کشته می‌شوند، گذشته از جنایات و قتل‌های را که خودشان انجام می‌دهند.

 یک عده یوتیوبران مسولیت دارند تا از کنترل طالبان بر بازار سوژه تهیه کنند و در خور رسانه‌های اجتماعی بدهند و چک‌چکی‌ها هم به استقبال آن‌ها فضا را گرم بسازند. بازاری را طالبان تبلیغ می‌کنند که انگار حفظ‌الصحه در آن رعایت نمی‌شود و گران فروشی است، از زخم‌ها و تیرهای مالیات مضاعف که خود این گروه  وضع کرده کمر راست کرده نمی‌تواند. طالبان، آنعده کسبه‌کارانی را مجبور به خریدن وسایل جدید و کاشی‌کاری روی دوکان/مغازه می‌کنند که برای چند سال از زیر بار مالیه این گروه بلند شده نمی‌توانند. گذشته از آن اکثریت مهمان خانه‌ها و رستوران‌ها در شهرهای افغانستان به نیروهای طالبان از روی ترس و تهدید عذای رایگان می‌دهند که این مورد را در گزارشی موثق و مفصل خواهم نوشت.

آسفالت سالنگ‌ها بخشی دیگر از تبلیغات طالبان بود که دروغ بافی‌های شان اکنون هویدا شده‌است و هیچ‌گونه کار بنیادی در تونل سالنگ صورت نگرفته‌است، تنها رنگ بیرون و ریختن چند بیلر قیر جوی رسانه‌های اجتماعی را به نفع طالبان رقم زد.

در این شب و روز طالبان از یک پسر بچه خورد سن به اسم شایق کفشانی که سرشار از استعداد است و هم‌چنان زبان گفتاری خوبی دارد، برای گسترش تبلیغات‌شان استفاده می‌کنند و این کودک خبرنگار ناخود‌آگاه، گاهی به تبلیغات افرطیت و تندروی از صفحات اجتماعی اش می‌پردازد و اگر به همین منوال پیش برود، به یک ابزار خطرناک تبلیغاتی تروریستان تبدیل خواهد شد.

در تازه ترین مورد این گروه از یک بیمار روانی که پدرش او را به دلیل آزار و اذیت مردم محل و هم‌چنان با شکایت مکرر مردم در خانه بندی کرده بود، استفاده تبلیغاتی کردند ‌که گویا این مرد ۳۵ ساله تخاری که نورآغا نام دارد و تنومند هم است، پس از چهار سال از زندانی خانه‌گی توسط طالبان نجات یافته‌است.

به همین منوال طالبان برای جوسازی و فضا سازی به نفع خودشان از هرنوع گزینه استفاده می‌کنند، مضحک‌تر این‌که در اوایل ورود‌شان به کابل، هیچ‌طرف‌دار زن نداشتند و زنان هم یک‌سره در مقابل این گروه  قرار گرفته بودند. طالبان شماری از نیروهای‌شان را برقع‌های زنان پوشاندند و گردهمایی را دایر کردند که انگار زنان از این گروه حمایت کردند. در گذشته‌ها نیز طالبان با استفاده از لباس‌های زنان حملات تروریستی ودهشت‌گردی را انجام می‌دادند که بارها از سوی نیروهای نظامی جمهوریت با لباس زنان بازداشت شدند.

در نتیجه‌گیری می‌توانیم بگویم که طالب تلفیق از نیرنگ، دروغ بافی و مکارگی و هم‌چنان وحشت، جنایات و ارعاب و ترس است که این نوع معجون در یک جامعه هیولای خطرناک و تباه کنند است.