شهروندان کشور با نارضایتی شدید و بی سابقه از وضعیت مسلط در کشور میگویند که هیچ راهی جز مبارزه قوی مسلحانه در برابر طالبان و نابودی این گروه وجود ندارد و این گروه اهل گپ و سخن نیستند. شمس الدین باشنده کابل میگوید که در دو نیم سال گذشته متاسفانه وضعیت را طالبان به حدی سخت و دشوار ساختند که هیچ بخش از زندگی مردم نیست که طالبان در آن دست اندازی نکنند. او میافزاید که طالبان هیچ برنامه و راهکاری برای کاریابی و فقر زدایی ندارند و چشم شان به جیب مردم فقیر و گرسنه کشور دوخته شده و از هیچ فرصتی برای چپاول و باج گیری دریغ نمی کنند.
با این حال یک باشنده دیگر شهر کابل گفت که در چنین شرایطی همه برای حفظ ناموس و عزت شان در برابر یک گروه جاهل و وحشی باید یک میل تفنگ بخرند و او خود نیز یک میل تفنگ خریده است. او میگوید که طالب زبان تفاهم، آشتی و صلح را نمی داند و زبان تفنگ و مرمی را خوب میداند و به آن تن میدهند، بنا باید با این گروه وحشی و ظالم به زبان خودش که تفنگ است گپ زده شود.
