روایت یک زندانی: استخبارات طالبان در تخار آلت تناسلی و مقعد یک زندانی را آتش زدند

یک زندانی طالبان ‌که تازه از زندان این گروه آزاد شده‌است، از سپری کردن مدتی در زندان استخبارات گروه طالبان در ولایت تخار، روایت‌های دردناک و در عین حال مخوف مثل آتش زدن مقعد و آله تناسلی، کشیدن ناخن و ده‌ها نوع شکنجه مردان زندانی را توسط طالبان، حکایت می‌کند.

نورزی (نام مستعار) روز چهارشنبه ۱۷ سرطان در گفت‌وگو با خبرگزاری پایگاه از شکنجه و رفتارهای بی‌رحمانه‌ی طالبان بر زندانیان در زندان‌ تخار روایت‌‌های را بیان می‌کند که مو در بدن آدم سیخ می‌شود.

این مرد می‌گوید استخبارات طالبان او و ۴۱ نفر دیگر را در فاصله چند روز در اواخر ماه حمل از سرتاسر ولایت تخار بازداشت کردند و در زندان شدیدترین شکنجه و بدترین روزها را گذشتاندند.

این زندانی نزد طالبان، افزوده که زندان استخبارات طالبان در تخار، تنها با دیوارهای بلند و داخل تاریک نیست، آنجا سیه‌چال‌های است که آدم‌ها در آن سلاخی می‌شوند و خون‌ها که بر روی دیوارها نقش کشیده و تکه‌های گوشت انسان که در لایه‌های “کیبل سیمی” دیده می‌شود، نشانه‌ی از یک کشتار‌گاه است نه زندان متهمین.

او چشم دیده اش را از شکنجه‌‌ توسط طالبان در زندان استخبارات این گروه در تخار، بدون گرفتن اسم آن‌ها بیان می‌کند که گلویش را بغض می‌فشارد و قطره قطره اشک‌هایش فرو می‌آید: ”

نوروزی داستان را از این‌جا شروع کرد: «افراد طالبان ناخن‌های یک زندانی را با پلاس کشیده بودند و هم‌چنان مقعد و آلت تناسلی او را با گاز آتش زدند که شدت سوخت و درد گاهی او را بی‌هوش می‌کرد، هنوز ناخن‌های وی رشد نکرده‌است و جاهای شکنجه در بدنش قابل مشاهده است».

او می‌گوید: « طالبان دست های این مرد را به دیوار اتاق بسته بودند و کپسول گاز را روشن کرده و او را بالای آن نشاندند که منجر به سوختن عمیق آلت تناسلی و مقعد او شد».

بالای زندانی دیگری، آب جوش می‌ریختند که ناله‌های درد‌ناک او زخم‌های همه مان را تازه می‌کرد و پیچ و تاب خوردن‌های و عذر و ناله‌های عاجزانه‌ او هنوز حافظه‌ی من را گروگان گرفته است و ذهنم را مخدوش کرده‌است.

شخصی دیگر که پوست گردنش را با تیغ زده بودند، چون مرغ بسمل در خون می‌تپید و صدایش به فضای اتاق مخوف زندان پیچیده بود که این روایت در زبان قابل بیان نیست. در گوشه دیگری این شکنجه‌گاه ظریفی [مستعار] بی‌درد و زخم نبود، زیر لت کوب پیوسته با خشم دست‌اش شکسته و بدنش پاره پاره بود.

کسی دیگری از شدت درد شکنجه‌های پی‌هم از منزل‌ سوم مهمان‌خانه استخبارات که در شرکت تخار است، خود را به زمین پرتاب کرد و پاهایش با قبرغ‌هایش شکسته بود، تقریبا یک‌ماه در بیمارستان حوزوی ولایت کندز در بستر بود و پس از یک‌ماه به ریاست ۴۰ استخبارات طالبان به کابل انتقال داده شد.

نوروزی ادامه می‌دهد، در زندان استخبارات طالبان در تخار در کنار شکنجه‌های بدنی و روحی، هتک حرمت هم معمول است. از این رو “اسم‌های‌مان در داخل زندان خر، سگ، گاو، خنزیر، خبیث، منافق، مرتد و هر اسم قبیح دیگر بود.”

این زندانی شکنجه شده، خاطرنشان کرد: «افراد زیادی طالبان ما را شکنجه و لت و کوب کردند؛ اما در میان آن‌ها مردی به اسم فاتح که در حقیقت چهر‌اش مثل انسان، اما واقعیت او گرگ خون آشامی بود که به هیچ زنده جان رحم نمی‌کرد، نه گردن پت و عاجزانه‌ متهمین دل او را نرم می‌کرد و نه صداهای بی‌‌چارگی و بی‌گناهی پدرانی که از روی بازار و ویا خانه‌های‌شان به گونه‌ی فجیعانه بازداشت شده بودند و فرزندان شان انتظار آمدن آن‌ها را می‌کشیدند.»

فاتح مردی خون‌خوار و پشتون‌تبار از ولسوالی خواجه غار تخار است که مسئولیت تحقیقات زندانیان را بدوش دارد. همچنان او می‌گوید مدیر شهری استخبارات طالبان و معاون استخبارات این گروه در تخار از هیچ ظلم و ستمی در حق زندانیان دریغ نمی‌کنند.

وی در بخش صحبت‌هایش می‌گوید که خودش و همراهانش که در زندان تخار شکنجه شدند، هنوز تاثیر ضرب و شتم‌ها بر جسم و روح‌شان باقی است. نوروزی که خود نیز به صورت بی‌رحمانه شکنجه شده‌است بنا به‌دلیل حساسیت‌های امنیتی، داستان خود را حکایت نمی‌کند و می‌گوید که هنوز می‌ترسد، روح و روانش دچار مشکل است و زیر فشار قرار دارد. این مرد افزوده‌است: «حکایت دو هفته بودن در زندان استخبارات تخار که شب روز به شیوهای مختلف شکنجه می‌شدیم طولانی است و اگر هر زندانی داستان خود را قصه کند صفحات زیادی پر خواهد شد. من جنایات بشری را که در زندان‌های طالبان می‌گذرد کلی گوی کردم تا شما آن‌ را به تاریخ بسپارید.»

او می‌گوید که پس از دو هفته به ریاست چهل استخبارات طالبان در کابل منتقل شدند و رفتارهای طالبان در آنجا نسبتا تغییر کرد و خوب شد. «اما در بدن ما هم چیزی برای شکنجه کردن بیشتر نمانده بود شیر و شربت‌مان را در زندان استخبارات تخار کشیدند و اسکلیت‌مان را به کابل فرستادند.» او گفت که در ریاست چهل هم به عنوان یک زندانی همیشه زیر توهین و شکنجه روحی قرار داشتیم.

به گفته‌ی نوروزی، از میان افراد که بازداشت شده بودند و به صورت بی‌رحمانه و وحشتناک شکنجه شدند، فقط سه نفر به دو و سه سال زندان از دادگاه طالبان محکوم شدند و متابقی که ۳۸ نفر می‌شدند برائت حاصل کردند. او می‌گویند کسی پاسخ شکنجه‌های بی رحمانه اعضای استخبارات طالبان را پیگیری نمی‌کند و آثار روحی و جسمی شکنجه بر او و دیگر زندانیان سالها باقی خواهد ماند. طالبان این افراد را به اتهام همدستی و همکاری با جبهه مقاومت ملی بازداشت کرده بودند، اما این اتهامات به آنان وارد نشد.

گزارشگر: فرید عمری

 

 

در facebook به اشتراک بگذارید
در twitter به اشتراک بگذارید
در telegram به اشتراک بگذارید
در whatsapp به اشتراک بگذارید
در print به اشتراک بگذارید

لینک کوتاه خبر:

https://paigah-news.com/?p=13413

نظر خود را وارد کنید

آدرس ایمیل شما در دسترس عموم قرار نمیگیرد.

آخرین اخبار

‏ جبهه مقاومت ملی: پذیرش اعتبار نامه سفیر طالبان توسط چین اسفناک و بی احترامی به انتخاب مردم افغانستان است