اسناد منتشرشده توسط زاویه‌نیوز از فساد گسترده در ساختار حکومت خودخوانده گروه طالبان پرده برمی‌دارد. این اسناد به‌روشنی نشان می‌دهند که ملا عبدالغنی برادر، معاون اقتصادی گروه طالبان، در ازای دریافت رشوه‌های میلیون دلاری، مجوز تخریب دو شفاخانه مهم و تاریخی در کابل را صادر کرده و زمین این شفاخانه‌ها را به قیمت ناچیز ۹۵ هزار افغانی به یک شرکت خصوصی فروخته است. این اقدام نه‌تنها گواهی بر عمق فساد ساختاری گروه طالبان است، بلکه دشمنی آشکار آنان با منافع عمومی و میراث فرهنگی افغانستان را نیز آشکار می‌سازد.
شفاخانه رابعه بلخی، یکی از نهادهای خدماتی برجسته کشور، بیش از ۹۰ سال قدمت دارد و بخشی از هویت تاریخی و فرهنگی افغانستان محسوب می‌شود. این مرکز به نام رابعه بلخی، نخستین شاعر بانوی پارسی‌گو و یکی از نمادهای ادبیات و فرهنگ این سرزمین، مسما است. تخریب چنین مکان‌هایی نه‌تنها به نابودی میراث فرهنگی کشور منجر می‌شود، بلکه نشان‌دهنده بی‌توجهی گروه طالبان به ارزش‌های انسانی و تمدنی است. از سوی دیگر، تخریب این مراکز حیاتی و جایگزینی آن‌ها با پروژه‌های تجاری، مانند ساخت مراکز بازرگانی توسط شرکت گلبهار سرمایه‌گذاری، اولویت گروه طالبان در بهره‌برداری اقتصادی از منابع عمومی برای منافع شخصی و گروهی را نمایان می‌کند.
تخریب این شفاخانه‌ها تنها یک نمونه از اقدامات سازمان‌یافته گروه طالبان برای نابودی میراث تاریخی افغانستان است. از زمان بازگشت گروه طالبان به قدرت، سیاست‌های این گروه به‌طور سیستماتیک معطوف به حذف هویت‌های فرهنگی و زبانی متنوع افغانستان بوده است. اقداماتی مانند تغییر لوحه‌های فارسی‌زبان دانشگاه‌ها و مراکز علمی به پشتو و انگلیسی، نشان‌دهنده برنامه‌ای هدفمند برای محدود کردن زبان و فرهنگ فارسی است. این اقدامات، همراه با تصمیماتی مانند تخریب مراکز تاریخی و فرهنگی، به‌وضوح نمایانگر سیاست‌های تبعیض‌آمیز گروه طالبان در برابر سایر اقوام و زبان‌های کشور است.
این‌گونه سیاست‌ها تنها اهداف اقتصادی یا پروژه‌های توسعه‌ای را دنبال نمی‌کند؛ بلکه بسیاری از آگاهان معتقدند که این اقدامات با انگیزه‌های ایدئولوژیک و سیاسی همراه است. گروه طالبان با تقویت زبان و فرهنگ خاصی در ادارات و حذف زبان‌ها و نمادهای سایر گروه‌های قومی، عملاً تلاش می‌کند تا هویت فرهنگی و تاریخی افغانستان را از نو تعریف کرده و سایر هویت‌ها را از صحنه حذف کند. تخریب شفاخانه رابعه بلخی، به‌ویژه به‌دلیل اهمیت نمادین این مکان در فرهنگ و ادبیات فارسی، گواهی بر این سیاست فارسی‌ستیزانه است.
فساد گسترده‌ای که این اسناد افشا کرده‌اند، به‌وضوح تناقض میان شعارهای گروه طالبان درباره شریعت و عدالت اسلامی و واقعیت حکومتداری آنان را نشان می‌دهد. دریافت رشوه‌های کلان و انتقال سرمایه‌ها به کشورهای خارجی همچون پاکستان و امارات، خیانت آشکار به مردم افغانستان است که در فقر و بحران انسانی شدید زندگی می‌کنند. در حالی‌که مردم با گرسنگی، بیکاری و فقدان خدمات اساسی دست‌وپنجه نرم می‌کنند، رهبران گروه طالبان سرمایه‌های ملی را به جیب‌های شخصی خود سرازیر کرده و آینده کشور را به‌خطر انداخته‌اند.
از سوی دیگر، این فساد و دزدی‌ها نشان‌دهنده وابستگی کامل گروه طالبان به حامیان خارجی است. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این گروه از ابتدا ابزاری برای تحقق منافع استراتژیک کشورهای خارجی، به‌ویژه پاکستان، بوده است. انتقال سرمایه‌ها به این کشورها، نه‌تنها اقتصاد افغانستان را تضعیف می‌کند، بلکه حاکمیت ملی را نیز زیر سؤال می‌برد. این اقدامات گواهی بر آن است که گروه طالبان، به‌جای تلاش برای بازسازی کشور، به‌طور سیستماتیک در حال نابودی منابع و زیرساخت‌های آن هستند.
تخریب شفاخانه‌ها، حذف زبان فارسی از ادارات و مراکز علمی، و سوءاستفاده از منابع ملی، همگی بخشی از سیاست‌های ضدملی گروه طالبان است که آینده افغانستان را در تاریکی فرو برده است. این اقدامات نه‌تنها میراث تاریخی و فرهنگی کشور را از بین می‌برد، بلکه شکاف‌های اجتماعی و قومی را نیز عمیق‌تر می‌سازد و موجب تضعیف هرگونه امید به وحدت ملی و بازسازی افغانستان می‌شود. رفتار گروه طالبان گواهی بر آن است که این گروه نه‌تنها شایستگی حکومتداری ندارد، بلکه عمداً علیه منافع ملی، فرهنگی و انسانی کشور عمل می‌کند.
میراث‌زدایی، فساد مالی و سوءاستفاده از قدرت، همگی نشان‌دهنده ماهیت واقعی گروه طالبان است که ادعای حکومتداری بر مبنای شریعت را دارد، اما در عمل برخلاف تمامی اصول دینی و اخلاقی رفتار می‌کند. جامعه بین‌المللی، سازمان‌های حقوق بشر و نهادهای فرهنگی باید در برابر این اقدامات ویرانگر واکنش نشان دهند، زیرا ادامه چنین سیاست‌هایی نه‌تنها مردم افغانستان را در بحران عمیق‌تری فرو خواهد برد، بلکه به نابودی کامل هویت فرهنگی و تاریخی این سرزمین منجر خواهد شد.
نابودی مراکز خدماتی و تاریخی، رشوه‌خواری در سطوح بالا و وابستگی به کشورهای خارجی، همه و همه شواهدی بر این حقیقت هستند که گروه طالبان تنها برای حفظ قدرت خود تلاش می‌کند، نه برای بهبود شرایط مردم افغانستان. این گروه، به‌جای ارائه خدمات بهداشتی، آموزشی و اجتماعی به مردم، در حال فروش دارایی‌های ملی و انتقال آن‌ها به خارج است. این اقدامات، علاوه بر اینکه حقوق مردم افغانستان را نقض می‌کند، نشان‌دهنده خیانت بزرگ‌تر به میراثی است که قرن‌ها در این کشور شکل گرفته و باید برای نسل‌های آینده حفظ شود.
آینده افغانستان تنها با پایان دادن به این فساد و سیاست‌های ضدملی امکان‌پذیر خواهد بود. مردم افغانستان باید در برابر این سیاست‌های ویرانگر مقاومت کنند و جامعه بین‌المللی باید از حقوق آنان حمایت کرده و فشار بیشتری بر گروه طالبان وارد کند تا از ادامه این اقدامات مخرب جلوگیری شود. افغانستان به رهبری نیاز دارد که به منافع ملی، عدالت اجتماعی و میراث فرهنگی آن احترام بگذارد، نه گروهی که تنها به فکر منافع شخصی و بقای خود در قدرت است.
