مسئله‌ی اختلافات میان سران طالبان موضوع تازه‌ای نیست بلکه این اختلافات دامنی دراز دارد و ریشه‌های آن بر سر اقتدار خواهی غلجایی‌ها و درانی‌ها است.

طالبان از آغازحیات سیاسی نظامی خویش دچار اختلاف بوده‌اند، اما این اختلافات هیچ‌گاه منتج به یک در گیری کلان میان آن‌ها نشده است.

اگر از اختلافات گذشته‌ی طالبان که بگذریم در سه سال پسین میان هیبت‌الله و بخش عمده‌ی هیئت رهبری طالبان اختلاف بر سر سیاست‌های ملاهیبت الله بارها دیده شده و چه بسا موضع گیری‌هایی هم علیه آن توسط اعضای مهم طالبان صورت گرفته است.

ملا هیبت‌الله خود از اختلاف میان اعضای گروه طالبان سخن زد و آن را خطرناک خواند و گفت اگر شما می‌خواهید من کنار می‌روم.

حال این سوال پیش می‌آید که این اختلافات تشدید شده و به جایی رسیده است که ملا هیبت الله مسئولان مهم سکتور امنیتی را به قندهار بخواهد؟ یا مسئله چیز دیگری‌ست و گسترش جنگ‌های چریکی موجب این فراخوان سران امنیتی به قندهار گردیده است؟

به نظر می‌رسد هر دو موضوع سبب این فراخوان شده است. عملیات‌های پشت در پشت در غرب کشور به ویژه هرات، فراه و بادغیس زنگ خطر را برای ملاهیبت الله به صدا در آورده و او را نگران اوضاع امنیتی ساخته است.

این نظر از این جهت درست به نظر می‌آید که در ترکیب مسئولان فقط سکتور امنیتی حضور دارد حالان‌که اختلافات میان طالبان فرا تر از ارگان‌های امنیت ست.

احضار مسئولان درجه اول امنیتی امارت به اصطلاح اسلامی طالبان به قندهار نشان از وخامت اوضاع امنیتی دارد.

ملاهیبت الله رهبر طالبان به گمان غالب تصمیم گرفته است قبل از این‌که اوضاع از کنترول آن‌ها بیرون شود باید چاره اندیشی کند.

در یک سال گذشته جبهه‌ی مقاومت ملی و جبهه آزادی عملیات‌های زیادی را در سراسر افغانستان انجام دادند.

تغییر استراتژی جنگ علیه طالبان از سوی این جبهات طالبان را به شدت نگران ساخته است.

گسترش جنگ و سراسری شدن آن کنترول وضعیت را از دست طالبان بیرون می‌کند. به ویژه این‌که طالبان دیگر آن انگیزه‌ی گذشته جنگ را ندارند.

زراندوزی، چند همسری، خریداری خانه و موترهای لوکس، فاصله گرفتن از جنگ عواملی اند که طالبان دیگر علاقه‌ی چندانی به جنگ ندارند.

از سوی دیگر بد رفتاری، ظلم، ستم، فقر، بیکاری، اخاذی‌های حق و نا حق، اخذ مالیه، آزار و اذیت مردم از سوی طالبان خطر قیام عمومی علیه طالبان را افزایش داده است.

تیره شدن روابط با پاکستان و حتی گاهن در گیری با آن کشور و حمایت از جنبش تی تی پی حاکمان طالبان را باید نگران کرده باشد.

رهبران طالبان بیش از دیگران می‌دانند که پاکستان در برابر اقدامات خصمانه‌ی طالبان دست زیر آلاشه نخواهند نشست.

گفته می‌شود که آی.اس.آی دو مرکز مهم آموزش جنگ‌های چریکی را در چترال و کویته برای مخالفان طالبان ایجاد نموده است.

گفتنی است که پاکستان در نظر دارد که جنگ در قندهار، هلمند، زابل، کنر، لغمان و نورستان را احتمالن امسال توسط نیروهای مخالف طالبان که در حال بسیج اند راه بیندازد.

نتیجه‌ی این بحث این است که رهبری گروه طالبان این خطرات را با تمام وجود درک نموده و وزرای دفاع، داخله و استخبارات را به قندهار فرا خوانده تا برنامه‌ای در برابر این خطرات بریزند و جلو فروپاشی امارت را بگیرند.