آنچه مبرهن است افغانستان کشوری اسلامی است که عمیقاً به دین و باورهای دینی خویش معتقد و پایبند است. اعتقاد مردمان این سرزمین به دین وآموزه‌های دینی در حدی عمیق است که حتی عرف و سنت گذشتگان را نیز با پیوند دینی پذیرفته اند و شدیداً رعایت می‌کنند و باز هم احترام به اوامر الهی و شرایع دینی در این کشور به حدی است که گفته‌های ملا و مولوی را از منظر دینی همچون کلام الهی متبرک می‌دانند و در تطبیق آن سهل انگاری را نمی‌پسندند؛ مسئله حجاب نیز همچو موارد دیگر اسلامی در جامعه ما از گذشته‌های دور تا به امروز شدیداً پسندیده بوده و زن افغانستانی بیشتر از هر منطقه دیگر اسلامی در جهان، پایبند و معتقد به حجاب و حفظ حجاب است.
اما پرسمان این است که چه چیزی باعث شده گروهی افراط‌گرا در تربیون آزاد زنان افغانستانی را بی حجاب معرفی کنند و از بی حجابی زنان افغانستان احساس ناراحتی کرده بی حجابی زنان را مایه رنج خویش دانند!؟
واضح است که مسئولیت اصلی و اساسی هر حکومتی، سیاست سالم، امنیت سرتاسری، اقتصاد متوازن، فرهنگ غنی و رفاه اجتماعی است،
اما حکومت‌های مستبد و خود کامه که علی رغم خواست ملت قدرت را به دست می آورند به دلیل ناتوانایی در حکومت داری نمی‌توانند مشروعیت کسب کرده رضایت ملت را به دست آورند؛ لذا پایه‌های قدرت خویش را لرزان و کم دوام می بینند و برای بقای قدرت و استحکام موقف سیاسی خویش به راه‌های گوناگونی متوسل می‌شوند.
تخنیق، تهدید، تطمیع و تبلیغ از جمله رفتارهای دولت‌های نامشروع و استبدادی است تا بتوانند ملت را مهار کنند و افراد جامعه را تابع و قانع ساخته و تهدیدهای مختلف اجتماعی خود را در امان نگهدارد.
از این جهت دنبال بهانه‌های واهی می‌گردند و برای سرکوب، ارعاب و مصروفیت فکری مردم تبلیغات بی محتوایی را همه گیر می‌سازند تا افکار عامه را احساساتی ساخته از موارد اساسی و انسانی، دور دارند. در حال حاضر موضوع حجاب در جامعه ما نیز از این چنین مقوله‌های است. رژیم طالب در وضعیت فعلی بهترین گزینه انحراف افکار ملت را در موضوع زنان و حجاب زنان یافته است؛ از این رو چنان با افراط در مورد زن و زنانگی می‌اندیشند که انگار دین اسلام برای تمهیدات، تهدیدات و تستیرات زنان نازل شده باشد و آموزش و پوشش زنان مقدم بر تمام امور زندگی باشد.
