شماری از عالمان و آگاهان دینی در واکنش به گفت‌های اخیر عبدالکبیر معاون رئیس الوزرای طالبان و مقایسه عفو عمومی هیبت الله با عفو عمومی پیامبر مبارک اسلام می‌گویند که حیران استیم که با کفر گویی این ملاهای مدرسه‌های پاکستان چه کار کنیم.

ازمولوی جنیدالله یکی از عالمان دینی پرسیدم که در مورد اظهارات مقام‌های طالبان چه ابراز نظری دارید، پاسخ داد که او پنجاه سال پیش مسایل دینی را در یکی از مدرسه‌های افغانستان فرا گرفت و دوره حکومت ظاهرشاه بود. دین و شریعت برای مردم روشن بود. به مولوی و عالم دینی به دیده قدر نگریسته می‌شد؛ افراطیت و آزار و اذیت مردم به نام امر بالمعروف و نهی از منکر نبود. هر کس کاری خود را می‌کرد اما با رونق گیری مدارس پاکستان افراطیت دینی رشد کرد که دست‌های پیدا و پنهان در این کار دخیل بود. به گفته او، مولوی خواندن کسانی که در پاکستان درس خوانده‌اند اشتباه است؛ زیرا آن‌ها به جای کتاب‌های شرعی کتاب‌های افراطیت، جهاد گرایی، نفرت و تعصب دینی می‌آموزند و یک عده نیمه ملاهای استخباراتی اند. اگر فضای آزاد گفتگو فراهم باشد حاضر است با فضل الرحمان و هر ملای دیگر پاکستان بحث و مناظره دینی کند. چون که فضل الرحمان، وسایرین مولوی نیستند بلکه مهره‌های استخبارات پاکستان، به نام دین استند. مولوی جنیدالله می گوید که طالب عمال بیرونی است، لنگی و دستار دینی و خم و چم دینی می‌کنند، اما در واقعیت حیله گران و فریب کاران استند که راه دین نرفته اند و هر جنایتی شانرا به نام دین توجیه می‌کنند و پدیده‌ای به نام طالب برای بدنام سازی دین و شریعت است و حیران ماندند که با این کفر گویی‌ها چه کنند. اگر صدای شانرا بلند کنند زنجیر و زولانه می‌شوند مانند مولوی شکور، طالب حرف هیچ ملای غیر طالب را گوش نمی‌کند به جز اضافه گویی و خود ساخته خود شان. این عالم دینی که سن بالای دارد می گوید که استغفرالله گاه گاهی می‌شنوم طالبان گپ‌های می زنند که در هیچ جای دین نیست و کفر گویی مطلق است و چندی قبل سراج الدین حقانی، نیز گفته بوده که عملیات بر کانتینتال را پیامبر اسلام نظاره می کرد که این حرف‌ها با تاسف فراوان مسخره کردن دین است وبس. او می گوید که عملکرد طالبان در سی سال گذشته ثابت ساخته که این گروه در پی اهداف خاص دست پرورده‌های شان اند و کارهای شان ربطی به دین و شریعت ندارد.