از سالروز درگذشت امام خمینی “ره” رهبر و بنیانگذار انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی ایران با حضور شخصیت‌های علمی، روحانیون، دانشجویان و شهروندان افغانستان مقیم ایران گرامیداشت به‌عمل آمد.
در این مجلس سخنرانان روی ویژه‌گی‌های شخصیتی و کارکردهای امام خمینی صحبت کردند و او را رهبر استثنایی و مردمی در جامعه اسلامی خواندند.
سید حسین همایون مصباح، پژوهش‌گر و استاد دانشگاه که در این مجلس سخنرانی کرد، ویژگی های امام را در چند مورد خلاصه نمود و گفت: “امام خمینی، باور عمیق به خداوند داشت و هم‌چنان باور به مردم”.
آقای مصباح ویژ‌ه‌گی دیگر امام خمینی را هدفمند بودن او عنوان کرد و افزود که امام پاکی و تذکیه نفس را جدی می‌گرفت و نگاه‌‌های فلسفی و عرفانی از ایشان یک شخصیت پر درست کرده بود که ایشان از تمام طیف‌های جامعه کار می‌گرفتند.
این استاد دانشگاه، اضافه کرد که عدم وابستگی امام خمینی به دنیا و مال دنیا راز موفقیت‌شان در زندگی بود که تا هنوز هیچ دستگاه مخالف موفق نشدند که از او یک مورد فساد مالی یا اخلاقی پیدا کنند.
آقای مصباح، علاوه کرد که امام خمینی در زمان تسلط دو بلوک(شرق و غرب) در دنیا مستقلانه عمل کرد و وابسته هر دو بلاک نبود.
او افزود، هم‌چنین امام در تقویت سرمایه اجتماعی و بیرون‌گرا، ظرفیت بالا داشت و او قدرت سخت را به نرم و قدرت نرم را به قدرت هوشمند تبدیل کرده بود.
مولوی حبیب الله حسام از علمای شناخته شده‌ی افغانستان، امام خمینی را شخصیت استثنایی خواند و گفت که بُعدهای فلسفی، عرفانی و فقهی امام از وی یک شخصیتی با بینش گسترده ساخته بود.
آقای حسام تصریح کرد که امام خمینی انقلاب خود را بر پایه ایده، اعتقاد و قوه معنوی پایه‌گذاری کرده بود.
به باور آقای حسام، امام خمینی یگانه رهبری است که پس از انقلاب، یک دولت بروز و مدرن را در ساختار فقه شکل داد.
عبدالحفیظ منصور نویسنده و پژوهش‌گر، با اشاره به فراز و نشیب‌های مبارزاتی امام خمینی، گفت که ما باید از تجارب و اندوخته‌های امام استفاده کنیم. آقای منصور خاطرنشان کرد که امام خمینی برخلاف دیگر رهبران به مردم رجوع کرد و رابطه خود را با طیف‌های مختلف جامعه برقرار نمود و مردم را بسیج کرد.
آقای منصور اضافه کرد که امام خمینی بین رهبری و حکومت‌داری تفاوت قائل شد و “این یک تفاوتی بی‌پیشینه در نظامی سیاسی در جهان بود.” او بیان کرد “امام به عنوان مرجع تقلید که صلاحیت داشت اکثریتی مسائل کشور را از راه فتوا اهل کند، اما مدیریت و رهبری را بر اساس فتوا استوار نکرد، بلکه مردم را حق داد تا تعیین کننده باشند، چرا که او به قدرت مردم اعتقاد داشت.”
آقای منصور با اشاره به نحوی رهبری امام خمینی، گفت که امام موارد اختلافی را وارد قانون کرد و برمبنای رای نماینده‌های مردم در منصه اجرا گذاشته می‌شد.
