کوتاه نگرشی به‌زندگی و کارنامه‌ی آن چریک عصیان‌گر و آن روحِ بلندِ آزادی.

محمد‌زبیر فرزند محمد‌حسن، در سال ۱۳۶۱ در دره‌ی قاصانِ اندراب دیده به‌جهان گشود. در سن هفت‌سالگی شامل مکتب ابتداییه شد و بعد از فراغت از صنف دوازدهم با افتخار به‌صف مقاومت اول پیوست و در ساحات انجیرستان، خوست‌وفرنگ و سیه‌ریگِ نهرین، در خط مقدم جبهه می‌رزمید. با روی کار آمدن رژیم جمهوریت در قطعه‌ی منتظره‌ی ولایت کندز مقرر گردید که آن قطعه در ۲۸ ولایتِ کشور عملیات و وظیفه انجام می‌داد. بعد از لغو قطعه‌ی مذکور، فرمانده زبیر شهید در قطعه‌ی واکنش سریع ریاست امنیت ملی کندهار، به‌حیث فرمانده بلوک تقرر حاصل نمود. در ناامن‌ترین اوضاع امنیتی در ولسوالی‌های پنجوایی، ژیری، میوند، غورک، معروف و … به‌مدت ۱۰ سال، پیچیده‌ترین علمیات‌های ضد تروریزم را رهبری و انجام داد.

پس از آن، در سال ۱۳۹۴ به‌ولایت بغلان تبدیل شد و بحیث فرمانده عملیات‌های ویژه‌ی امنیت ملی تعیین گردید. در آن زمان تازه جنگ از جنوب به‌شمال کشور در ساحه‌ی دند غوری بغلان انتقال یافته بود. شهید فرمانده زبیر، با جسارت و مسوولیت، توانست وظیفه محوله‌اش را به‌خوبی انجام دهد. مهم‌ترین عملیات‌های را که شهید فرمانده زبیر بر ضد طالبان و ساییر گروهای تروریستی انجام داد، به‌ترتیب زیر است:

– عملیات مشترک پاکسازی دندغوری و دند شهاب الدین.
– عملیات فابریکه‌ی ولسوالی بغلان مرکزی.
– عملیات گذرگاه نور.
– عملیات تاله‌و‌برفک و تقویت نمودن خیزش‌های مردمی.
– عملیات مشترک ولسوالی نهرین.
– عملیات بند دو شهر پلخمری.
– عملیات هجده کوتل وغیره.‌‌..

با فروپاشی جمهوری اسلامی افغانستان، فرمانده فقید از مرکز پلخمری با دو عراده موترِ نوعِ هایلکسِ امنیت ملی، باز هم با همان عزم متین و شورِ شبیخونی، در آب سفید قریه‌ی کاسه‌تراش دره‌ی قاصان اندراب، در برابر طالبان ایستاد و مقاومت دوم را با نخستین عملیات طالبان در دره قاصان آغاز کرد که در نتیجه به‌همکاری مردم، سه ولسوالی اندراب به یکبارگی به‌دست مقاومت گران فتح شد.
با تسلط دوباره‌ی طالبان بر اندراب، فرمانده زبیر تحت عنوان (چریک گمنام مقاومت) بدون ظاهر شدن در رسانه‌ها فعالیت می‌کرد که توانست از چندین حمله دشمن با وارد نمودن تلفات زیاد به‌آنها، جان سالم بدر برد.
به‌تاریخ ۲۳ سرطان سال ۱۴۰۱، طالبان اشغال‌گر سنگین‌ترین و خونین‌ترین جنگ را بر سنگر‌های مقاومت در اندراب آغاز کردند که تعدادشان به بیش از ۷۵۰۰ تن می‌رسید. بعد از فروپاشی سنگر و جنگ بی‌وقفه‌ی سه شبانه‌روزی، فرمانده زبیر در حالی‌که از ناحیه‌ی دست زخم برداشته بود تا آخرین گلوله در برابر دشمن رزمید و سرانجام ساعت چهار بامداد، مؤرخ ۲۶.۴.۱۴۰۱ ه.ش، با کشتنِ هفده نفر از نیروهای متجاوز، به‌عمر ۴۰ سالگی به‌شهادت رسید و پیکر مطهرش به‌نسبت اجازه ندادنِ از سوی تروریستان طالب، در بلند‌ترین قله‌ی هندوکش_ اندراب، (کوتل راشک) بدون کفن و مراسم تشییع، به‌امانت خاک سپرده شد.

روح‌اش شاد و یادش جاویدان باد!