نوشته: محمد لوتی
ترجمه: دکتر هجرت الله جبرئیلی
بخش هشتم
۸. گفتگو ها و انتقادها
با وجود فواید فراوانِ عدم تمرکز، این الگو همواره محلّ بحث بوده و با انتقادهای جدی روبه‌رو است، به‌ویژه زمانی که در محیط‌های ناآماده و نامساعد اجرا شود. یکی از انتقادهای اساسی، خطر تکه‌تکه شدن دولت/ تفتیت الدوله یا تضعیف وحدت ملی است؛ مخالفان بیم دارند که واگذاری بیش از حدّ صلاحیت‌ها، گرایش‌های منطقه‌ای یا جدایی‌طلبانه را تقویت کند و توان دولت مرکزی را برای حفظ یک نظام حقوقی و اقتصادی یکپارچه در سطح کشور تضعیف سازد.
همچنین عدم تمرکز ممکن است نابرابری‌های منطقه‌ای را تشدید کند. مناطقی که منابع غنی یا ظرفیت اداری قوی دارند، بسیار سریع‌تر رشد خواهند کرد، در حالی که مناطق فقیر ممکن است خود را تنها و ناتوان از تأمین هزینه‌های مسئولیت‌های انتقال‌یافته بیابند؛ و این امر شکاف میان مناطق را تا اینکه کاهش دهد، افزایش می‌دهد .
آخرین انتقاد مهم به کارایی حکمرانی مربوط می‌شود. گاهی تعداد سطوح مختلف قدرت (مرکزی، منطقه‌ای و محلی) باعث افزایش بوروکراسی و پیچیدگی اداری می‌شود، که به‌جای تسریع تصمیم‌گیری، موجب تداخل اختیارات و کندی فرایندها می‌گردد، به‌ویژه اگر سازوکارهای هماهنگی میان این سطوح ضعیف باشند.
علاوه بر این، خطر گسترش فساد در سطح محلی افزایش می‌یابد؛ زیرا هرچند عدم تمرکز ممکن است فساد در مرکز را کاهش دهد، اما تعداد نقاط قدرتی را که می‌توان محلی بهره‌برداری کرد، افزایش می‌دهد، و سازوکارهای پاسخ‌گویی و نظارت محلی معمولاً ضعیف‌تر و آسیب‌پذیرتر در برابر شبکه‌های منافع محدود هستند.
در زمینه عدم تمرکز فناورانه، نگرانی‌ها بیشتر درباره مشکل قانون‌گذاری و حمایت از مصرف‌کننده و همچنین خطرات مرتبط با سرعت انتشار اطلاعات نادرست در شبکه‌های غیرمتمرکزی است که کنترل محتوا در آن‌ها دشوار است.
