نوشته: یعقوب لیث صفار
به اساس گزارش تحلیلی مفصل که در سایت جونیوز به قلم زرمین زهرا نوشته شده است، در تازه‌ترین و صریح‌ترین موضع‌گیری امنیتی اسلام‌آباد، جنرال احمد شریف چودری، سخنگوی ارتش پاکستان، اعلام کرده است که رژیم طالبان نه‌تنها برای پاکستان بلکه برای تمام منطقه به یک تهدید امنیتی بالفعل تبدیل شده است. این سخنان در نشستی تفصیلی با خبرنگاران ارشد در ۲۵ نوامبر مطرح شده و بازتاب گسترده‌ای در فضای سیاسی-امنیتی پاکستان داشته است.
افزایش عملیات‌های ضددهشت‌افگنی و آمار کشتار جنگجویان
بر اساس داده‌های ارائه‌شده توسط آی‌اس‌پی‌آر، شدت عملیات‌های استخباراتی در سال جاری به شکل بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است:
– ۶۷۰۲۳ عملیات استخباراتی در سطح کشور با تفصیل ذیل صورت گرفته است:
– ۱۲۸۵۷ در خیبرپختونخوا؛
– ۵۳۳۰۹ در بلوچستان؛
– ۱۸۷۳ دهشت‌افگن کشته شده‌اند ؛
– ۱۳۶ نفر از آنان اتباع افغانستان بوده‌اند؛
تنها از ۴ نوامبر ۲۰۲۵ تاکنون:
– ۴۹۱۰ عملیات
– ۲۰۶ دهشت‌افگن کشته شده‌اند
این آمار از نظر ارتش پاکستان نشان‌دهندهٔ شدت تهدیدات فرامرزی و افزایش فعالیت هسته‌های تندرو در مناطق هم‌مرز با افغانستان است.
رژیم طالبان افغانستان به همه تسهیل برای نفوذ تروریستان را انجام می دهند.
سخنگوی ارتش پاکستان لحن بی‌پرده‌تری نسبت به گذشته اتخاذ کرده و طالبان افغانستان را به تسهیل کامل ورود دهشت‌افگنان به پاکستان متهم کرده است.
به گفتهٔ او:
مرز ۱۲۲۹ کیلومتری دارای ۲۰ گذرگاه عمده است. برخی پوسته‌های مرزی تا ۲۵ کیلومتر از هم فاصله دارند.
ساختار طبیعی مرز «بسیار سخت‌گذر» است. در دو سوی مرز، روستاهای تقسیم‌شده‌ی گسترده وجود دارد که کنترل رفت‌وآمد را پیچیده می‌کند.
او افزود داشتن حصار مرزی زمانی مؤثر است که با دیده‌بانی مستمر، پوشش آتش، ایجاد قلعه‌های چندکیلومتری و نظارت پهپادی همراه باشد؛ اما این اقدامات نیازمند منابع عظیم است.
پیوند جرایم سازمان‌یافته و دهشت‌افگنی
در یکی از بخش‌های مهم تحلیل امنیتی، احمد شریف چودری تأکید کرده است مناطق مرزی افغانستان فاقد مدیریت کارآمد هستند.
بین جرایم سازمان‌یافته، شبکه‌های قاچاق و گروه‌های دهشت‌افگنی یک اتصال ساختاری وجود دارد.
«فتنهٔ خوارج» (اشاره به تحریک طالبان پاکستان–TTP) در این محیط بیشترین نقش تسهیل‌کننده را ایفا می‌کند.
او همچنین تأکید کرد که هزاران موتر بدون گمرک در ایالت‌های پاکستان حرکت می‌کنند و بخش جدایی‌ناپذیر «شبکهٔ ترور و جرم» هستند.
تمام اسناد دهشت‌افگنی را ارائه کرده ایم
پاکستان می‌گوید: رهبران القاعده، داعش و سایر گروه‌ها در داخل افغانستان حضور دارند. این گروه‌ها از خاک افغانستان تسلیحات و منابع مالی دریافت می‌کنند.
تمام اسناد و شواهد در اختیار رژیم طالبان گذاشته شده است. با این حال، اسلام‌آباد تأکید دارد که طالبان:
هنوز به تعهدات دوحه مبنی بر جلوگیری از استفادهٔ خاک افغانستان برای دهشت‌افگنی عمل نکرده‌اند.
همچنان «بازیگران غیردولتی» را تقویت می‌کنند که تهدیدی منطقه‌ای محسوب می‌شوند.
چالش مشروعیت طالبان
در یکی از نکات قابل‌توجه، سخنگو مشروعیت طالبان را نیز زیر سؤال می‌برد. از دیدگاه او طالبان نمایندهٔ واقعی مردم افغانستان نیستند.
نیمی از جامعه (زنان) در ساختار حاکمیت حذف شده‌اند. هیچ مشارکت چندقومیتی در این رژیم دیده نمی‌شود. او تاکید کرد که مشکل پاکستان با مردم افغانستان نیست، بلکه با رژیم طالبان است.
بازگرداندن گستردهٔ مهاجران افغان
طبق اعلام ارتش پاکستان:
– در ۲۰۲۴: ۳۶۶٬۷۰۴ نفر؛
– در ۲۰۲۵: ۹۷۱٬۶۰۴ نفر؛
تنها در نوامبر ۲۰۲۵: ۲۳۹٬۵۷۴ نفر؛
به افغانستان بازگردانده شده‌اند.
این ارقام بزرگ‌ترین روند اخراج/بازگشت مهاجران در تاریخ پاکستان را نشان می‌دهد.
هند: خودفریبی و روایت‌سازی شکست
در بخش مرتبط با هند، احمد شریف چودری، ادعای ارتش هند دربارهٔ «تریلر» عملیات سندور را «نماد خودفریبی» توصیف می‌کند.
می‌گوید اگر سقوط ۷ طیاره و تخریب سیستم‌های S-400 «تریلر» باشد، «فیلم کامل کابوس خواهد بود.»
معتقد است اصرار هند بر روایت شکست پاکستان، تلاشی برای تعدیل خشم افکار عمومی داخلی است.
جنگ روایت‌ها و نبرد دیجیتال
سخنگوی ارتش پاکستان همچنین از شدت عملیات اطلاعاتی علیه پاکستان سخن گفته، به گفاه او بسیاری از حساب‌های رسانه های اجتماعی ضدپاکستانی از خارج کنترل می‌شوند. هدف آنها بی‌اعتبارسازی نهادهای دولتی و ایجاد فضای مسموم سیاسی است.
راه‌حل دهشت‌افگنی: اجرای کامل برنامه اقدام عمل ملی
در جمع‌بندی امنیت داخلی، ارتش تاکید دارد، تمام احزاب سیاسی پاکستان روی یک موضوع اتفاق نظر دارند که حل دهشت‌افگنی در اجرای کامل برنامه اقدام عملی قرار دارد. این برنامه در بلوچستان ساختار منظم دارد، اما در خیبرپختونخوا «کمبود جدی» دیده می‌شود.
جمع‌بندی تحلیلی
بیانیهٔ اخیر ارتش پاکستان در چند سطح معنا پیدا می‌کند:
۱. تشدید اختلافات اسلام‌آباد – طالبان
ارتش پاکستان به‌گونه‌ای آشکار، طالبان را مسئول بخش بزرگ تهدیدات امنیتی معرفی می‌کند؛ چیزی که روابط دو طرف را به مرحلهٔ تنش ساختاری رسانده است.
۲. تلاش برای مشروعیت‌بخشی داخلی
ارائهٔ ارقام دقیق عملیات‌ها نشان‌دهندهٔ تلاش ارتش برای نمایش کارایی در برابر انتقادهای فزاینده است.
۳. استفاده از فشار منطقه‌ای علیه طالبان
پاکستان با برجسته‌سازی نقش بازیگران غیردولتی می‌کوشد حمایت منطقه‌ای و بین‌المللی برای مهار طالبان جلب کند.
۴. امنیتی‌سازی مهاجرین افغانستان
آمار بازگرداندن مهاجران نشان‌دهندهٔ پیوند مستقیم سیاست مهاجرت با سیاست ضددهشت‌افگنی است.
۵. تشدید نبرد اطلاعاتی با هند
بخش مرتبط با «سندور» نشان می‌دهد روایت جنگی میان دو کشور همچنان فعال و بخشی از سیاست روزمره است.
