در سوم ژوئیه ۲۰۲۵، فدراسیون روسیه رژیم طالبان را به‌عنوان حاکمیت رسمی افغانستان به رسمیت شناخت و برای نخستین‌بار، پرچم سفید این گروه در سفارت افغانستان در مسکو برافراشته شد. این اقدام، که پس از خارج‌کردن طالبان از فهرست گروه‌های تروریستی روسیه در سپتامبر گذشته صورت گرفت، نماد ورود رسمی افغانستان به یک فصل نگران‌کننده از رقابت‌های ژئوپلیتیکی و صف‌بندی‌های جهانی است.
به رسمیت شناختن رژیم طالبان نه از سر دغدغه برای ثبات افغانستان، بلکه بخشی از بازی قدرتی است که روسیه پس از تضعیف مواضعش در سوریه و زیر فشار تحریم‌های غرب، به‌دنبال احیای آن است. افغانستان در این میان، باردیگر در جایگاه قربانی قرار گرفته و به میدان جدیدی برای رقابت‌های ژئوپلیتیکی میان شرق و غرب مبدل شده است؛ رقابتی که امنیت، استقلال، و آینده مردم افغانستان را بیش از پیش در معرض خطر قرار می‌دهد.
رژیم طالبان، پس از چهار سال حکمرانی، نه‌تنها در مسیر تشکیل یک حکومت فراگیر و پاسخگو قدمی برنداشته، بلکه با سرکوب مخالفان، حذف نهادهای مدنی، و بازگرداندن ساختارهای استبدادی، افغانستان را به سوی انزوا و فروپاشی داخلی سوق داده است. اکنون این رژیم به عنوان شریک راهبردی روسیه در نبرد با داعش خراسان معرفی می‌شود، در حالی که حضور گروه‌های افراطی در خاک افغانستان، بیش از هر زمان دیگری تشدید یافته است.
این وضعیت، بیم آن را افزایش داده که افغانستان به لانه‌ای امن برای گروه‌های تروریستی منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای تبدیل شود. صادرات تسلیحات متعارف به رژیم طالبان توسط روسیه، بدون هیچ مکانیسم نظارتی، تهدیدی مستقیم برای ثبات منطقه خواهد بود. مقابله با داعش در غیاب نهادهای ملی مشروع و تنها با تکیه بر یک رژیم غیرپاسخگو، صرفاً به چرخه‌ای جدید از خشونت و بی‌ثباتی دامن خواهد زد.
در سطح سیاسی نیز، شناسایی طالبان به معنای انکار تلاش‌هایی است که از سوی نیروهای مقاومت در داخل و خارج کشور، برای حفظ استقلال، عدالت و آزادی مردم افغانستان ادامه دارد. جبهه مقاومت ملی افغانستان به‌عنوان یکی از بدیل‌های فعال سیاسی-نظامی، نماد ایستادگی در برابر سلطه تمام‌گرایانه طالبان است و نادیده‌گرفتن این واقعیت‌ها، چیزی جز مشروعیت‌بخشی به انحصارگرایی نخواهد بود.
از سوی دیگر، اتصال افغانستان به طرح‌هایی چون کریدورهای ریلی و انرژی با محوریت روسیه، در شرایطی که رژیم حاکم مشروعیت داخلی و بین‌المللی ندارد، تنها به تعمیق وابستگی‌های اقتصادی و سیاسی خواهد انجامید و ابزارهای جدیدی برای نفوذ خارجی فراهم خواهد کرد.
شناسایی رژیم طالبان از سوی روسیه، نه گامی در راستای صلح یا ثبات، بلکه حرکتی آشکار در جهت بهره‌برداری ژئوپلیتیکی از کشوری بحران‌زده است. افغانستان، اکنون بیش از هر زمان دیگر در معرض تبدیل شدن به میدان رقابت قدرت‌ها، محل استقرار تروریسم، و بستری برای وابستگی اقتصادی و سیاسی قرار دارد. تنها با ایستادگی ملی، حمایت از بدیل‌های اصیل مقاومت، و فشار بر جامعه جهانی برای پذیرش راه‌حلی عادلانه، می‌توان این مسیر خطرناک را متوقف ساخت.
