سرویس خبری مکاتب

من فرید هستم؛ نامی مستعار برای دختری واقعی در سرزمینی که حتی نفس کشیدن دخترها هم باید به اجازه‌ی کسی باشد. افغانستان سرزمینی است که

تصمیم اخیر ریاست معارف طالبان در ننگرهار برای حذف ۹۰ معلم زن از مکتب‌های سوادآموزی، نمونه‌ی آشکار از سیاست‌های واپس‌گرایانه و تبعیض‌آمیز این گروه علیه

روز گذشته با زهرا صحبت کردم. او دختری است از یکی از روستاهای دور افتاده‌ی شهرستان خوست، جایی که زندگی همچون سایه‌ای خاموش در دل

این بار به سراغ دختری رفتم که روزی در دنیای بی‌پایان آرزوها و امیدها قدم می‌زد، دنیای که در آن هر روز به آینده‌ای روشن

سخنان اخیر هیبت‌الله آخوندزاده، رهبر گروه طالبان، که هرگونه تعامل با جامعه جهانی را رد کرده و تأکید نموده است حتی تحت تهدید سلاح اتمی

منابع محلی در هرات می‌گویند که گروه طالبان به دانش‌آموزان مکاتب در این ولایت دستور داده‌اند که سرشان برهنه نباشد و ریش‌های‌شان را کوتاه نکنند.

منابع محلی در ننگرهار می‌گویند که طالبان به مدیران لیسه‌ها در این ولایت دستور داده است، به معلمین مکاتب بگویند که صورت شان را طبق

گروه طالبان دو مکتب نامدار شهر تالقان را به دارالعلوم و مدرسه تبدیل کردند. ریاست معارف تخار بصورت فریبنده لوحه را هنوز پایین نکردند که

گروه طالبان از همان آغاز تسلط‌شان بر افغانستان، با آموزش معاصر سر دشمنی داشتند و آن را سرچشمه انحراف عقیدتی می‌شمردند. به تصور آنان، تنها

طالبان پس از قدرت‌گیری شان در افغانستان، در ۲۶ سنبله ۱۴۰۰ با نشر اعلامیه‌ی مانع آموزش دختران بالاتر از صنف ششم شدند و گفتند که