سرویس خبری حقوق بشر

چکیده زنان افغانستان امروز با یکی از زن‌ستیزترین و خشن‌ترین رژیم‌های تاریخ معاصر، یعنی گروه بنیادگرای طالبان، مواجه‌اند. این مقاله با نگاهی تحلیلی و واقع‌گرایانه،

در ادامه واکنش‌های گسترده به اظهارات اخیر خانم خلیل‌زاد، نهادهای جامعه مدنی و حقوق بشری افغانستان مستقر در پاکستان، با برگزاری تجمع اعتراضی در اسلام‌آباد،

سخنان اخیر خالد حنفی، وزیر امر به معروف گروه طالبان، نه تنها گواهی بر ضعف و بحران مشروعیت طلبان، بلکه نمایانگر یک استراتژی فرسوده و

تصاویری که روز گذشته از گردهمایی بازنشسته‌گان افغانستان در برابر خزینه تقاعد رژیم طالبان منتشر شد، به خوبی نمایانگر وضعیت دردناک و غم‌انگیزی است که

لیزا کورتس، مقام پیشین شورای امنیت ملی امریکا، با انتقاد شدید از روند صلح امریکا با گروه طالبان، توافق‌نامه دوحه را «توافق صلح» ندانست و

عاطفه را از دوران که استاد مدرسه دینی بودم در کابل می‌شناسم، دختری که با هزار شور و اشتیاق به مکتب و مدرسه دینی می‌رفت.

جنبش اعتراضی زنان موسوم به شنبه ارغوانی در اعلامیه گفته اگر جهان نقض حقوق زنان در افغانستان را پایان ندهد، زنان مجبور اند تا به

اعضای بریکس روز پنج‌شنبه ۳عقرب، در بیانیه‌ی نهایی نشست شانزدهم در کازان روسیه، از طالبان خواسته‌اند ممنوعیت آموزش دختران را لغو کنند. آنان بر حفظ

سه پرسش اساسی؛ حقوق بشر، زنان و برابری اجتماعی حقوق بشر از پرسش‌های سختی است که شریعت اسلامی را به عنوان یک نظام حقوقی درگیر

جنبش زنان معترض موسوم به شنبه‌های ارغوانی در اعلامیه‌ی گفته است که باز شدن مکاتب و دانشگاه‌های دختران زیر اداره طالبان جامعه را به سمت