پس از نشر مطلب «شمالی، خط مقدم جنگ و قربانی آزادی‌خواهی»؛ دوستانی در باره حملات و شکست‌های گروه طالبان، پاکستانی‌ها، القاعده و گروه‌های تروریستی هم‌دست آنها در مقاومت اول؛ نظریات متفاوت داشتند و پرسش‌هایی را مطرح کردند که مرا واداشت تا در این باره بیشتر تدقیق نموده و فشرده آن‌را با شما شریک نمایم:
گروه طالبان و همدستان خارجی‌شان در پنج سال اول حاکمیت‌شان ده‌ها حمله بزرگ بر مواضع مقاومت داشتند که در بیشتر آنها به شکست و تلفات سنگین مواجه شدند؛ از جمله سه حمله گسترده آنها در شمال پایتخت و دو تهاجم سرتاسری بر ولایات شمال و شمال شرق کشور برجسته‌تر بود و درهر ضد حمله و قیام‌های مردمی، هزاران کشته و صدها اسیر گروه طالبان، پاکستانی و تروریستان خارجی در میادین جنگ به‌جا ماند.
اول- هجوم و شکست گروه طالبا بر شمالی در ماه میزان ۱۳۷۵:
گروه طالبان پس از اشغال کابل، برکوهدامن، پروان، کاپیسا و ورودی پنجشیر حمله کردند که به اثر ضدحمله نیروهای مقاومت؛ شکست سختی را متحمل شدند.
پروان، کاپیسا و کوهدامن آزاد شد و خط نبرد برای مدتی در پل صوفیان و حسین کوت کابل مستقر شد.
صدها تن از متجاوزین کشته شد و صدها تن دیگر به دست نیروهای مقاومت اسیر شد که بیش از سه صد اسیر را به پنجشیر انتقال دادند.
تا اواسط زمستان همان سال، چندین جنگ شدید در کوهدامن و پروان واقع شد که نیروهای مقاومت نیز تلفات شدید داشتند.
دوم- تسلیمی جنرال عبدالملک به گروه طالبان و سقوط شمال کشور:
جنرال عبدالملک پس از کشته شدن برادرش رسول پهلوان، در فکر انتقام از جنرال دوستم شد و با گروه طالبان ارتباط برقرار کرد. محمد اسماعیل خان فرمانده جبهه بادغیس توسط نیروهای جنرال ملک و گل محمد پهلوان در ۲۹ثور ۱۳۷۶ باز داشت و با ۷۰۰تن از نیروهایش به گروه طالبان تسلیم داده شد، گروه طالبان وارد ولایات فاریاب، جوزجان، سرپل و بلخ گردیدند؛ جنرال دوستم به خارج از کشور فرار کرد، شماری از فرماندهان محلی ولایات کندز ولسوالی های راغ و یفتل بدخشان به طالبان اعلام تسلیمی کردند و طالبان در مدت چند روز تا نزدیک فیض آباد مرکز ولایت بدخشان پیشروی کردند.
پاکستان، امارات متحده عربی و عربستان سعودی گروه طالبان را به رسمیت شناختند.
محمدظاهر، شاه سابق تسلط گروه طالبان بر شمال کشور را عامل وحدت افغانستان خواند و برای آنها پیام تبریکی ارسال کرد.
گوهر ایوب وزیرخارجه پاکستان اعلامیه داد که احمدشاه مسعود عنقریب دستگیر خواهد شد.
حامد کرزی و‌شماری از تکنوکراتان طرف دار طالبان، اقدام به تصرف نمایندگی افغانستان در سازمان ملل متحد و سفارت افغانستان در امریکا کردند که سفار ت مسدود شد اما بر تصرف نمایندی سازمان ملل موفق نشدند.
فعالین مقاومت و دوستان فرمانده مسعود پیام میدادند که قضیه افغانستان ختم است، زمینه خروج اورا مساعد میکنند و باید از افغانستان خارج شود اما احمد شاه مسعود مصمم و با روحیه ایستادگی کرد و به پیام دهندگان اطمینان داد که طالبان و پاکستانی ها شکست میخورند.
احمد شاه مسعود منحیث‌فرمانده کل نیروهای مقاومت ذریعه مکالمه رادیویی با جنرال عبدالملک؛ نیات و برنامه های پاکستان و‌طالبان را برایش تفهیم کرد و موصوف را وادار به ایستاده گی علیه آنها کرد.
حملات و قیام عمومی بتاریخ ۶ جوزا علیه طالبان در ولایات شمال و شمال شرق آغاز شد، طالبان، القاعده و‌پاکستانی ها شکست خوردند، هزاران تن شان کشته و اسیر شد و‌طبق بعضی گزارشات آن زمان، بیش ازده اسیران طالبان توسط نیروهای جنرال ملک در
دشت لیلی کشته شده.
احمد شاه مسعود میان جنرال ملک و‌عبدالرشد دوستم مصالحه کرد و جنرال ملک رهبری جنبش ملی را عهده دارشد.
سوم- تسلیمی جنرال عبدالبصیر سالنگی به طالبان در ماه جوزای ۱۳۷۶:
جنرال بصیر سالنگی که در آن زمان به حیث فرمانده جبهه سالنگ تعیین شده بود با چندتن معدود از فرماندهان پروان به طالبان تسلیم شد، طالبان را در قرارگاه مرکزی سالنگ جابجا کرد و‌طی مکالمه مخابره‌یی ازاحمدشاه مسعود خواست که به طالبان تسلیم شود …
آن عده از فرماندهان سالنگ و پروان که با تسلیمی جنرال بصیرسالنگی مخالف بودند؛ تونل سالنگ را انفجار دادند و با نیروهای شان در ارتفاعات سالنگ ها مسقر شدند و یا به پنجشیرعقب نشینی کردند، اما طالبان از مسیر سالنگ به خنجان و شهر پلخمری وارد شدند.
چند روز بعد از تسلیمی جنرال ملک و‌جنرال بصیرسالنگی؛ طالبان به دهنه پنجشیر رسیدند و همچنان از مسیر جلریز وسیاه خاک، ولسوالی های سیغان،کهمرد و مرکز ولایت بامیان را تصرف کردند.
با آغاز قیام عمومی در شمال و شمال شرق؛ در پروان، کاپیسا و‌شمال کابل نیز قیام عمومی و‌حملات منظم آغاز گردید که تلفات سنگین به طالبان وارد شد.
شمار اسیران طالبان و‌همدستان آنها به دست نیروهای مقاومت در شمالی به ۷۰۰ تا ۸۰۰ تن میرسید و‌صدها تن آنها کشته شدند.
شماری از نیروهای شکست خورده طالبان و‌پاکستانی ها از ولایات شمال به بغلان رفتند و با همکاری فرماندهان محلی کندز، توانستند که بار دوم مرکز ولایت کندز را تصرف کنند و تا سال ۱۳۸۰ در آن ولایت استقرار داشتند و از طریق هوا اکمال میشدند.
در اواخر ماه جوزا، شهر پلخمری از تصرف طالبان آزاد شد و در حدود ۵۰۰ طالب به دست نیرهای مقاومت اسیر گردید و‌بخشی از قوای طالبان به بغلان مرکزی و ولایت کند رفتند، نیروهای طالبان مستقر در کندز، از مسیر ایرگنگ و‌تاشقرغان به ولایت بلخ حمله کردند و تا مناطق حیرتان پیشروی کردند که قتل عام هایی را در آن زمان انجام دادند و به شکست مواجه شدند.
چهارم- تسلط طالبان برشمال کشور و‌قتل عام مردم مزار شریف در ماه اسد۱۳۷۷:
پس از آزادی ولایات شمال و شمال شرق از اشغال گروه گروه طالبان، مرکز دولت اسلامی در ولایت بلخ مستقر گردید که بعد از سقوط خطوط جبهه فاریاب، گروه گروه طالبان بتاریخ ۱۷ اسد ۱۳۷۷ شهر مزار شریف را تصرف کردند و با ولایت کندز وصل شدند، ولایت تخار، ولسوالی های یفتل‌ها و راغ ولایت بدخشان به تصرف گروه طالبان در آمد.
گروه طالبان در نخستین روز ورود به ولایت بلخ؛ سرقنسل، سکرتر، هشت دیپلومات ایرانی و یک خبر نگار صدا و سیما را در قنسلگری ایران مقیم مزار شریف کشتند.
قتل عام باشنده گان مزارشریف بتاریخ ۱۷ اسد آغاز گردید، هر چند ملاعمر رهبر طالبان دستور سه روزه قتل عام را داده بود اما ملامنان نیازی والی طالبان در بلخ ده روز به کشتار عام ادامه داد که هشت هزار الی ده هزار تن از مردم بی دفاع شهر مزار شریف و‌بیشترشان هزاره و شیعه بودند به قتل رسید.
گروه طالبان همزمان چندین حمله شدید را در جبهه شمالی آغاز کردند و شکست خوردند.
طالبان با نیروی زیادی از مسیر اندراب ها بر کوتل خاواک حمله کردند که با مقاومت شدید مواجه شدند.
در جریان حمله گروه طالبان بر کوتل خاواک؛ فرماندهان اندراب بر کاروان کمکی نیروهای طالبان حمله کرده و در منطقه پلحصار شَق ایجاد کردند که صدها تن از نیروهای گروه طالبان کشته و اسیر شد، صدها واسطه نقلیه شان حریق و‌یا به تصرف نیروهای مقاومت اندراب در آمد و تا نزدیک ولسوالی های خنجان ، برکه و نهرین ولایت بغلان از اشغال طالبان آزاد شد.
بدخشان و‌تخار توسط قیام های عمومی و عملیات های نیروهای مقاومت آزاد شد.
قیام های عمومی در ولایات سمنگان، بلخ، بامیان، سرپل، فاریاب و غور صورت گرفت که منتج به آزادی شمار زیادی از ولسوالی ها گردید و هسته های مقاومت در بلخاب و سانچارک سرپل، کوهستان و‌گرزیوان فاریاب، دره صوف سمنگان، تیوره، چارسده و‌مرغاب ولایت غور ایجاد گردید.
پنجم- شکست گروه طالبان در شمالی و آغاز سیاست زمین سوخته در ماه اسد۱۳۷۸:
