در طول دو دور حاکمیت استبدادی و متحجرانه طالبان در افغانستان علاوه از اِعمال محدودیت‌ها در سطوح مختلف زندگی مردم و به گند کشیدن وطن، نگاهشان به زنان اما منحصر به فرد، سختگیرانه، ظالمانه و کاملا بدوی و بدور از موازین انسانی و اسلامی بوده است، این گروه از بدو حاکمیت شان تاکنون با زنان از در ناملایمت، آشتی ناپذیری و ستیز وارد شده اند و حتی از تساوی حقوق و ارزشهای انسانی زنان با مردان منکر اند.
اعتقاد و دید طالبان به زنان به عنوان یک وسیله تلذذ و خوش گذرانی، امتعه تجارتی، مزدوران بدون مزدِ مردان و در نهایت ماشین جوجه کشی و تولید نسل است و بس.
اما مضحک ترین بخش اعتقاد طالبان درین خصوص این است که رفتن زنان بیرون از منزل جهت کار، تعلیم، تحصیل، سفر، خریداری و تفریح را بی عزتی و ننگ دانسته و آن را نامشروع می خوانند، ولی جالبتر از همه اینکه مخالفت شدید شان با بیرون رفتن زنان جهت تحصیل، کار و تفریح در حالیست که زنان این گروه تحت نام کوچی با سر، سینه و پای برهنه و بدون محرم چوبی در دست دنبال رمه گوسفند، گله شتر از دل دشت‌ها، بیابانها و فراز کوه ها عبور نموده مدام خود را از یک ولایت به ولایت دیگر می رسانند و یا هم زنانی ازین گروه در سراسر افغانستان هستند که از مرغ بانگ تا نیمه های شب کوچه به کوچه و خانه به خانه مردم بی باکانه داخل شده و گدایی می کنند، در قبال حجاب و عفاف به اندازه بی پروا هستند که اصلا باور کردنش ساده بنظر نمی رسد.این یعنی طرز دید و فرهنگ ناموس داری طالبانی.
بناً مخالفت اصلی آنها با کار و فعالیت زنان در بیرون نه بلکه با تعلیم، تحصیل، مدنیت، آگاهی، نظافت و آزادی است.
با زنانی که به تابعیت از فرهنگ بدوی و قبیلوی آنها دنبال رمه گوسفند، گله خر، جمع آوری هیزم، گدایی، کار در مزارع کوکنار و غیره از بام تا شام حتی اگر با سر و پای برهنه، بی باکانه و بدون محرم غایب باشند هیچ کاری ندارند، اگر چنین نبود در حالی که از بی باکی زنان این گروه همه آگاه هستند پس چرا طالبان درین خصوص کوچکترین توجه ای نکرده و از کنار آنان با چشمان بسته عبور می کنند، و به جای اِعمال محدودیت بر بی پروایی چنین زنانی برعکس هرچه محدودیت است بالای تحصیل، آگاهی، مدنیت، آزادی و نظافت وضع می کنند؟
علیم داد “علیم”
