نویسنده: علیم‌داد علیم
إِنَّ ٱلَّذِینَ ءَامَنُوا۟ وَعَمِلُوا۟ ٱلصَّـٰلِحَـٰتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ ٱلرَّحْمَـٰنُ وُدًّا.
مریم آیه ۹۶
بی‌گمان کسانی که ایمان می‌آورند و کارهای شایسته و پسندیده انجام می‌دهند، خداوند مهربان آنان را دوست می‌دارد و حجّت و محبت ایشان را به دلها می‌افکند.
بیست و چهار سال قبل از امروز، آفتاب درخشان آسمان آزادی افغانستان برای همیشه غروب کرد و از آن به بعد، چشم ملتِ در انتظار کشور به جلای نور جبین رهبر آزاده و سلحشوری روشن نگردیده است.
احمد شاه مسعود خدا نبود، او پیغمبر نبود و از کدام جنس ناشناختهٔ دیگر نبود، بلکه یک انسان بود، یک مسلمان بود، یک تاجیک بود و بالاخره یک پنجشیری بود. مسعود پروفیسور نبود، دکتر نبود، ماستر نبود و حتی دورهٔ لیسانس خود را ناتمام گذاشت و آن را به خاطر مبارزه جهت آزادی ملت و وطن خود از ستم و جبر تحمیلی رها کرد.
آنچه که احمدشاه مسعود را نسبت به دیگران متمایز می‌ساخت، این بود که او در چوکات اسلام و عقیدهٔ ناب محمدی (ص) به مغز و مفهوم انسانیت پی برده بود و اهمیت بزرگترین سرمایهٔ انسانی، که همانا آزادی و زندگی با کرامت انسانی است، را درک کرده بود. بر همین اساس، او برای به دست آوردن این آرمان، همه چیز، حتی جان خود را فدا نمود.
ملت افغانستان و مخصوصاً نسل جدید آن، دوباره در شرایطی قرار دارند که برای نجات میهن خود هیچ الگویی بهتر از احمدشاه مسعود ندارند. ما باید مانند او معتقد به خدا و پایبند به تقوای الهی باشیم؛ مانند او به ارزش‌های انسانی، از جمله آزادی، پی ببریم؛ همانند او معتقد باشیم که مرگ و زندگی از سوی خداست و بزدلی و ترس را از خود دور کنیم؛ همچون او از نفس‌پروری و دلباختگی به زرق و برق کم‌ارزش و زودگذر—که توأم با ملامت و سرزنش است—بپرهیزیم؛ به افغانستانی آزاد، واحد و مستقل فکر کنیم و برای نجات ملت از این وضعیت نامطلوب، به خاطر رضای خدا اقدام نموده و گام‌های عملی، متین، با هم و استوار برداریم.
استاد ربانی شهید در مورد تجلیل از رشادت های احمدشاه مسعود زیبا فرموده اندکه:
“تجلیـل واقعـی از ایـن اسـوهی جهـاد و مقاومـت تعقیـب راه او و احتـرام بـه فکـر و اندیشـه او
اسـت، بـا تشـریفات بـیروح و عـاری از محتـوای اعتقـاد و اندیشـه او، نمیتـوان از شـخصیت
ارجمنـدش تجلیـل نمـود!”
باشد تا مطابق سنت الهی، شامل هدایت و نصرت خداوندی قرار گیریم که می‌فرماید:
وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِینَّهُمْ سُبُلَنَا
و به دنبال آن، مشمول این آیه شویم که:
أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ
