امارت به اصطلاح اسلامی طالبان در دور دوم حاکمیت خویش از همان نخستین روزهای پیروزی‌اش بدنبال ایجاد، مدارس جهادی برآمد و اقدام به تاسیس آن نمود.
در گام نخست برای هر ولسوالی از سه الی پنج مدرسه منظور شد و اندکی بعد این رقم به پنج تا ده مدرسه‌ی جهادی افزایش یافت.
تصاویری از یک مدرسه‌ی جهادی به نمایش گذاشته شد که طلبه های ده الی دوازده ساله مشغول تعلیمات نظامی بودند. نشر این تصویر نشان داد که این‌ها به چه منظوری ساخته می شوند.
طالبان تنها به ایجاد مدارس جهادی اکتفا نکرده بلکه تمامی حوزه‌های علمی و آموزشی را محیطی برای تند روی و قرائتی تکفیری ساخته اند.
این گروه در حالیکه زنان را از حق تحصیل علم محروم ساخته اند اما برای تفکر تند روانه‌ی بانوان برای آن‌ها نیز مدارس دینی مورد نظر خود را ساخته اند.
طالبان در کل برنامه‌ی تکفیری سازی و افراطی گری جامعه‌ی افغانستان را دارند از این رو در همه‌ی سطوح بلاوقفه در این زمینه فعالیت دارند.
طالبان تمامی رسانه‌های آزاد و دولتی و نشرات آن‌ها را نیز در کنترول خود گرفته و از رسانه‌ها نیز برای جهادی سازی جامعه استفاده می کنند.
باتوجه به برنامه‌های جهادی سازی گسترده‌ی امارت به اصطلاح اسلامی طالبان می توان گفت طالبان دو هدف را از این برنامه در نظر دارند.
تقویت امارت اسلامی در افغانستان و گسترش امارت اسلامی به کشورهای همسایه و منطقه. هرگونه تردید در نیت، اعزام این نیروها برای جهاد به کشور های منطقه و جهان خطایست کلان و جبران ناپذیر.
بحث بزرگ سازی خطر داعش در برابر خطر مدارس جهادی طالبان بسیار کوچک و ناچیز است. در افغانستان خطری بزرگ تر از طالبان برای کشور های منطقه وجود ندارد.
کمک های هفته وار آمریکا برای امارت طالبان خطر تهدید کشور های منطقه را به مراتب افزایش می‌دهد و هرگونه شک و تردید را از میان می برد.
اگر کشورهای همسایه، منطقه این موضوع را جدی نگیرند به ویژه چین، کشورهای آسیای میانه، ایران و پاکستان هزینه‌های کلانی را خواهند پرداخت.