شهید فرمانده تاج‌الدین رسولی فرزند عبدالرسول، در سال ۱۳۵۲ هجری خورشیدی، در دره‌ی چرخ‌فلک شهرستان خوست، استان بغلان، چشم به جهان گشود. فرمانده شهید از جمله سنگرداران پیشین و کهنه‌کاری بود که در دوره اول جهاد و مقاومت مردم افغانستان به رهبری قهرمان ملی شهید احمدشاه مسعود، وارد نبردهای آن روزگار گردیده بود و تجربه­ی نبرد با دشمن آن روز نیز داشت. او با درایت و توانایی که داشت از سوی قهرمان ملی کشور در «کندک ششم زره» استخدام گردید و بعد از مدت‌ها پیکار در کندک یادشده به لوای ۵۲۰ شهرستان خوست، استان بغلان زیر رهبری حاج سنگی­محمد، آمر جبهه­ی خوست منتقل شد و در آنجا تا پایان حکومت وقت و پیروزی مجاهدین، شجاعانه و بی دریغ مبارزه کرد. پس از پیروزی مجاهدین و شکل‌گیری نظام مردمی در داخل مرزهای کشور، فرمانده شهید به دلیل از دست دادن یک دستش در جریان نبردهای آن روزگار خونه نشین گردیده بود و بعد از یک دوره خانه نشینی به عنوان نماینده معلولین در وزارت شهدا و معلولین گماشته شد. از این­که فرمانده شهید، یکی از سلاح به دستان زمان خود بود و راهی انتخاب یاش دوباره گرمتر می گردید با سقوط جمهوریت و شکل‌گیری جبهه مقاومت به رهبری احمد مسعود، بار دگر سلاح برداشت و به مقاومت و ایستادگی در برابر دشمن دیرینه ی مردم افغانستان، پرداخت. سقوط شهرستان خوست، به دست گروه طالبان انگیزه‌ای بود برای دوباره راهی شدن وی به سنگر و آن­هم در چارچوب جبهه مقاومت. یاران وی براین باوراند که فرمانده تاج‌الدین از نخستین فرماندهانی بود که در کنار فرمانده بریالی سنگین قرار گرفت و ندای بلند آزادی را بلندتر نمود و روزهای سختی برایش پیش آمد. او که مرد روزگار دیده و با تجربه بود از سخت ترین نبردها زنده بیرون آمد و سخت از سنگر خویش دفاع می­نمود؛ اما دقایق زندگی اش با بی خبری تمام رو به پایان می­رسد و پس از دو دوره مبارزه در حمله بزرگ دشمن به قرارگاه گردن‌تل(بالاحصار) پس از شش ساعت جنگ رو در رو با دشمن، به شهادت رسید. راویانی که در یک سنگر در کنار وی می­رزمیدند چنین روایت می کنند: «فرمانده تاج‎‌الدین در این جنگ سه بار زخم برداشته است، ولی به دلیل اینکه روحیه سربازان‌اش ضعیف نشود مساله زخم برداشتن‌اش را از همه مخفی کرده، بار اول از ناحیه پای و بار دوم و سوم از ناحیه شکم زخم برداشته بوده، سرانجام به دلیل خون‌ریزی زیاد به تاریخ۷/۴/۱۴۰۰ هجری خورشیدی به شهادت می‌رسد.»