برمبنای آیات متعدد از کلام الله و احادیث نبوی، آموزش، کسب سواد و دانش و دست‌یابی به آگاهی برای خود شناسی و شناخت دقیق خالق بی‌همتای هستی، از جمله مکلفیت‌ها و امتیازات اصلی و بی‌بدیل تمام بندگان الله (مسلمانان) بدون کدام تبعیض و تفاوت جنسیتی حساب شده و هیچ کس تحت هیچ بهانه‌ای حق ندارد تا مسلمانان (زنان و مردان) را از حق و مکلفیت تعلیم و تعلم محروم نماید!
محروم ساختن بندگان الله (زنان و مردان) از آموزش و تعلیم و تعلم هرگز نمی‌تواند توجیه شرعی و دینی داشته باشد و فقط برمبنای باورهای ناقص شخصی و برداشت‌های سلیقوی افراد می‌تواند متکی باشد. الله متعال، بدون هیچ‌گونه تبعیض و تفاوت، بندگان خود (زنان و مردان) را به خواندن، پرسیدن، دانستن و تعلیم و تعلم امر نموده و آموزش و کسب سواد و دانش را از جمله مکلفیت‌های اصلی و بی‌بدیل بندگان خود قلمداد می‌کند.
الله متعال با درنظرداشت اهمیت خواندن، آموزش و کسب دانش و دست‌یابی به آگاهی و دانایی، نخستین آیات کلام آسمانی خود را، که نخستین آیات سوره العلق می‌باشند، با تأکید روی خواندن، بیان جایگاه قلم و آموختن، به پیامبر گرامی خود توسط حضرت جبرئیل امین فرستاده است. الله متعال می‌فرماید: اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ (۱) خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (۲) اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ (۳) الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (۴) عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یعْلَمْ (۵). ترجمه: “بخوان به نام پروردگارت که آفرید؛ انسان را از علق آفرید؛ بخوان و پروردگار تو کریم‌ترین [کریمان] است؛ همان کس که به وسیله قلم آموخت؛ آنچه را که انسان نمىدانست [بتدریج به او] آموخت” (العلق، ۱-۵).
خالق بی‌همتای هستی، با درنظرداشت اهمیت پرسیدن، خواندن و دانستن و به‌خاطر ترویج پرسش و پاسخ مسئولانه و تعلیم و تعلم در میان بندگان خود، در آیه ۷ سوره الانبیاء و در آیه ۴۳ سوره النحل، به بنده و پیامبر گرامی خود (حضرت محمد مصطفی) و از طریق وی به تمام بندگان خود امر می‌کند تا در صورت ندانستن مسائل، از بندگان آگاه الله و پژوهندگان کتاب‌های آسمانی بپرسند. خداوند کریم در آیه ۷ سوره الانبیاء می‌فرماید: وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ. ترجمه: “و ما پیش از تو کسی را به رسالت نفرستادیم جز مردانی (پاک) را که به آن‌ها (هم مانند تو) وحی می‌فرستادیم؛ شما اگر خود نمیدانید بروید و از اهل ذکر (دانشمندان امت) سؤال کنید” (الانبیاء، ۷). همچنان، با تأکید مجدد روی عین موضوع، الله متعال در آیه ۴۳ سوره النحل چنین بیان داشته است: وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ إِلَّا رِجَالًا نُوحِی إِلَیهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لَا تَعْلَمُونَ. ترجمه: “و پیش از تو [هم] جز مردانى که به ایشان وحى می‌کردیم گسیل نداشتیم پس اگر نمیدانید از پژوهندگان کتاب‌هاى آسمانى جویا شوید” (النحل، ۴۳).
همچنان، در قبال تعلیم و تدریس کتاب و حکمت، به‌حیث یکی از مکلفیت‌های اصلی رسالت فرستادگان الله، الله متعال در سوره آل عمران چنین بیان داشته است: لَقَدْ مَنَّ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ إِذْ بَعَثَ فِیهِمْ رَسُولًا مِنْ أَنْفُسِهِمْ یتْلُو عَلَیهِمْ آیاتِهِ وَیزَکِّیهِمْ وَیعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلَالٍ مُبِینٍ (آل عمران، ۱۶۴). ترجمه: “به یقین خدا بر مؤمنان منت نهاد [که] پیامبرى از خودشان در میان آنان برانگیخت تا آیات خود را بر ایشان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت به آنان بیاموزد قطعا پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند” (آل عمران، ۱۶۴).
با در نظرداشت اهمیت دانش، دانایی و آگاهی، الله متعال میان انسان‌های دانا و صاحب خرد و آن‌هایی که نمی‌دانند، تفکیک قایل شده، آگاهان و خردمندان را الگوی پند گرفتن از آیات الهی دانسته و در این مورد در آیه ۹ سوره الزمر می‌فرماید: أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الْآخِرَهَ وَیَرْجُو رَحْمَهَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لَا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الْأَلْبَابِ. ترجمه: “[آیا چنین کسى بهتر است] یا آن کسى که او در طول شب در سجده و قیام اطاعت [خدا] مى کند [و] از آخرت مى ترسد و رحمت پروردگارش را امید دارد بگو آیا کسانى که مى دانند و کسانى که نمى دانند یکسانند تنها خردمندانند که پندپذیرند” (الزمر، ۹).
از سویی هم، برمبنای حدیثی که از انس بن مالک در سنن ابن ماجه (حدیث شماره ۲۲۴) روایت شده است، رسول الله (حضرت محمد مصطفی) طلب علم را برای مسلمان فرض دانسته و می‌فرماید: ” طَلَبُ الْعِلْمِ فَرِیضَهٌ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ” (سنن ابن ماجه، ۲۲۴). ترجمه: “طلب علم برای تمام مسلمانان فرض است”.
کسانی‌که برمبنای باورها و برنامه‌های سلیقوی و برداشت‌های ناقص و غیرواقعی از دین، بندگان الله را از مهم‌ترین حق و امتیازشان (کسب آموزش) منع نموده و منع می‌نمایند، در قبال آیات متعدد از کلام الهی و احادیث متعدد نبوی، که بعضی از آن‌ها در فوق بیان شدند، چه پاسخ خواهند داشت؟! و کسانی‌که چنین تصمیم بی‌مورد را گرفته یا می‌گیرند، آیا در یک مناظره‌ی منصفانه‌ی علمی مبتنی و متکی بر کلام الله و احادیث رسول الله حاضر خواهند شد؟! حاضرم فقط با تصمیم‌گیرندگان ممنوعیت بخشی از بندگان الله (دختران) از یکی از مهم‌ترین مکلفیت‌ها و امتیازات دینی‌شان (آموزش)، در یک مناظره‌ی واقعی علمی و عاری از تفنگ و ترفند، شرکت نموده و طرف مناظره باشم!
باید توجه داشت که محروم ساختن بندگان الله از یکی از مهم‌ترین مکلفیت‌ها و امتیازات دینی و انسانی‌شان (آموزش)، بار مسئولیت دنیوی (تاریخی) و اخروی خیلی سنگین خواهد داشت!
