استاد سید محمد امین طارق، چهره‌ای تابناک در تاریخ جهاد افغانستان، در سال ۱۳۳۰ خورشیدی در شهر فیض‌آباد، مرکز ولایت سرفراز بدخشان، دیده به جهان گشود.
تولد او در دامن کوه‌های سر به فلک کشیده‌ی هندوکش، گویی نویدبخش ظهور مردی بود که قرار بود در آینده‌ای نه‌چندان دور، به یکی از ستون‌های استوار جهاد تبدیل شود.
تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در لیسه عالی کوکچه، مهد علم و معرفت بدخشان، با موفقیت به پایان رساند و سپس برای ادامه تحصیل راهی دارالمعلمین کابل شد.
پس از فراغت، با عزمی راسخ به زادگاهش بازگشت تا همانجا که دانش آموخته بود، این‌بار در قامت یک استاد، مشعل دانایی را در دستان نسل جدید بگذارد.
اما تقدیر راه دیگری برای این مرد خدا در نظر داشت. در سال ۱۳۵۶، زمانی که ابرهای تیره کمونیستی بر آسمان میهن سایه افکنده بود، استاد طارق با پیوستن به نهضت اسلامی، عزم خود را برای مبارزه با ظلم و استبداد جزم کرد.
فعالیت‌های انقلابی او در سازماندهی تظاهرات و اعتراضات مردمی، علیه جنایات رژیم وقت قابل ملاحظه بود.
شهامت و نفوذ کلام استاد طارق، خشم رژیم کمونیستی را برانگیخت تا جایی که در سال ۱۳۵۷ توسط نیروهای امنیتی رژیم وقت دستگیر و به زندان مخوف پلچرخی منتقل شد.
در آن سیاه‌چال‌های مخوف، هر روز شکنجه‌های وحشیانه‌ای را تحمل کرد که جسمش را می‌آزرد، اما هرگز نتوانستند روح آزاده و ایمان پولادینش را خدشه‌دار کنند.
سرانجام پس از سه سال در سال ۱۳۵۹ از زندان آزاد شد.
پس از آزادی، با پیوستن به جمعیت اسلامی به رهبری استاد برهان‌الدین ربانی، فصل جدیدی از مبارزاتش آغاز شد. شایستگی‌های نظامی و مدیریتی کم‌نظیر او باعث شد به سرعت به عنوان آمر جبهات جهادی در بدخشان منصوب شود.
در سال ۱۳۶۱، مسئولیت خطیر فرماندهی غند اسامه بن زید در ولسوالی استراتژیک کران و منجان به او سپرده شد.
در این مأموریت، با رشادت‌های بی‌نظیر خود در نبرد با نیروهای اشغالگر شوروی و مزدوران رژیم کمونیستی کابل، صفحاتی زرین در تاریخ جهاد افغانستان رقم زد.
استاد طارق در عملیات پیروزمند فتح مناطق کران و منجان تحت فرماندهی اسطوره‌ی جهاد، شهید احمدشاه مسعود، نقش محوری ایفا کرد.
هفت سال فرماندهی در خط مقدم جهاد، او را به چهره‌ای افسانه‌ای در میان مجاهدان تبدیل کرده بود. پس از این دوره، به مرکز بدخشان بازگشت و تا سقوط نهایی رژیم کمونیستی، پرچم جهاد را برافراشته نگه داشت.
با تشکیل دولت اسلامی، استاد ربانی به پاس سال‌ها مجاهدت و شایستگی‌های مدیریتی استاد طارق، او را به عنوان والی بدخشان منصوب کرد.
در این سمت، با درایت و تدبیر کم‌نظیری به بازسازی این ولایت جنگ‌زده پرداخت و خدمات ارزنده‌ای به مردم ستمدیده بدخشان ارائه داد.
در دوره حکومت جمهوریت نیز مسئولیت‌های کلیدی متعددی را عهده‌دار بود که در هر یک از آنها نشان‌دهنده‌ی لیاقت و کاردانی بی‌نظیرش بود.
استاد طارق به راستی تبلور یک مجاهد تمام‌عصر بود؛ مردی که در میدان جنگ، سرداری شجاع و در عرصه سیاست، دولتمردی با‌کفایت بود.
اخلاق حسنه، حلم و بردباری، و مدیریت مدبرانه‌اش زبانزد خاص و عام بود. سرانجام این مجاهد نستوه در ۲۴ سرطان سال ۱۴۰۴، پس از عمری مجاهدت و خدمت صادقانه، به دیدار معبود شتافت.
امروز یاد و خاطره استاد سید محمد امین طارق نه تنها در بدخشان، که در سراسر افغانستان زنده است.
