پنوشته: محمد لوتی
ترجمه: دکتر هجرت الله جبرئیلی
بخش هفتم
۷. اهمیت و تأثیر تمرکززدایى
عدم تمرکز نیروی محرکه‌ای برای توسعه فراگیر/ چندگستره ای و حکمرانی مردمسالارانه کارآمد است، زیرا به‌طور چشم‌گیری مشروعیت دموکراتیک نظام سیاسی را افزایش می‌دهد. با توانمندسازی جوامع محلی در انتخاب رهبران خود و مشارکت در تدوین سیاست‌هایی که مستقیماً بر زندگی آن‌ها اثر می‌گذارد، اعتماد مردم به دولت بیشتر می‌شود و میزان مشارکت مدنی ارتقا می‌یابد.
همچنین عدم تمرکز کارایی و اثربخشی خدمات عمومی را افزایش می‌دهد، زیرا به مقامات محلی اجازه می‌دهد برنامه‌هایی را طراحی و اجرا کنند که دقیقاً با شرایط اجتماعی، جغرافیایی و اقتصادی ساکنانشان سازگار است؛ برخلاف راه‌حل‌های یکسان‌سازی‌شده مرکزی که اغلب در پاسخ‌گویی به نیازهای متنوع ناکام می‌مانند.
در حوزه اقتصادی، عدم تمرکز موجب تقویت توسعه منطقه‌ای متوازن می‌شود، زیرا به مناطقی که منابع یا مزیت‌های رقابتی خاصی دارند اجازه می‌دهد بدون انتظار برای تأییدهای کندِ مرکزی، در همان حوزه‌ها سرمایه‌گذاری کرده و آن‌ها را توسعه دهند.
علاوه بر این، عدم تمرکز نقش حیاتی در تقویت
انعطاف‌پذیری نظام‌ها/ سازمان ها و توانایی آن‌ها برای تاب‌آوری ایفا می کند.
در نظام‌های غیرمتمرکز—چه اداری و چه فناورانه—از کار افتادن یک بخش به فروپاشی کل سیستم منجر نمی‌شود، و این امر استمرار خدمات حیاتی را در هنگام بحران‌ها و بلایای طبیعی تضمین می‌کند.
در زمینه سیاسی نیز، عدم تمرکز ابزاری نیرومند برای حل منازعات است، به‌ویژه در کشورهایی که گرفتار شکاف‌های قومی یا مذهبی‌اند. واگذاری سیاسی می‌تواند چارچوبی برای مشارکت در قدرت فراهم کند، که در نتیجه شدت مطالبات جدایی‌طلبانه یا منازعات بر سر سلطه مرکزی کاهش می‌یابد. این فرایند به هر گروه فرهنگی این امکان را می‌دهد که امور داخلی خود را مدیریت کند، در حالی که وحدت کلی دولت حفظ می‌شود.
